YUVARLANAN TAŞI SEVMEZMİŞ!

İki gündür, kızımın fotoğraflarıyla gözünüz gönlünüz açıldı, geldik yine benim çektiklerime...
Yer Sirmione. 
İtalya'nın en büyük gölüymüş, Garda gölü, işte onun kıyıcığında,  kalesi ve harika manzarasıyla ünlü Sirmione kasabasındayız.
Kalenin hendek duvarlarını izleyip göl kenarına gelirken, kemerli bir bahçe kapısı ve şu yazı gözüme çarpıyor:
I don't like a rolling stone. 

Az kafamı kaldırınca, gülmem geliyor, harika!
Yuvarlanan taş kafana düşecekse sevmezsin, tabii ki, ama böyle esprili olunca sevilmez mi?
Ben çok sevdim! 

Sirmione'de gezmeye devam ediyoruz. 
Besbelli, baharda, yazın buralar çok şenlikli, canlı oluyor. Şimdi kış başının terkedilmişliği sessizliği egemen sokaklara.
Duvara asılı seramikleri görüyorum: Nasıl da canlı, nasıl da güneşli günlerin ışıltısıyla parlak, soğan, sarmısak, biber, üzüm, limon... 
Alıp getiremediysem de, işte size bir sureti.

Şimdi Verona'dayız. Aynı gün, Sirmione'den sonra gittiğimiz şehir. 
Nesi mi ünlü, İtalya'nın 3. büyük arenası orada. Asıl cazibesi olan yer ise, Julietta'nın evi. 
Hani Verona'lı düşman aileler olan Capulet'ler ile Montegue'lerin çocukları, birbirine aşık ve kavuşamayan Romeo ve Jülyet öyküsündeki....
O ortadaki küçük balkona çıkıp, Jülyet, Romeo'yla nasıl konuşurmuş diye "anı yaşamak" telaşındaki binlerce insan, her gün akın akın o küçük avluyu dolduruyor.

Şimdiii, bu renkler de nedir diyorsanız, onlar bir resim malzemesi satan dükkanın vitrinindeki doğal boyalar.
Öyle parlak ve caziptiler ki, özellikle de yağmurlu, akşam alacasının çöktüğü saatte...
Bir de siz bakın.

.