ay'la venüs'ün sabahından...

bu sabah, ezandan biraz, gün aydınlandıktan az sonra...
oğlum kalkmış, okul için hazırlanırken, kızım henüz uykudayken,
çay suyunu ocağa koymuş, perdeyi açıyorken,
sabahçı kekliğimiz, şarkısını söylüyorken,
sabaha karşı durmuş olmalı rüzgâr, hafif pus var havada.
gökyüzünde ay hilâl, sol yanında bir yıldız*, pırıl pırıl...
içimi çekiyorum, ne güzellik bu! becersem de fotoğrafını çeksem.
alıyorum elime makineyi ama, pus artmış, bulutlar çoğalmaya başlamış.
zaten makinem beceriksiz, ben ondan da yeteneksiz...
olmadı işte!
oğlum koştu geldi, kardeşinin makinesiyle...
bulutlar da koştu geldi, önce yıldızı, sonra ayı kapladılar.
yok şimdi elimde o ana ait hiç bir şey, bu anıdan** başka.


*yıldız değil gezegenmiş o, venüs.


**kabul ederse, aydan atlayan kedi'nin anılarve hafızaya  dair mimine cevabım bu olsun. hayat böyle anlattı anıyı bana.


.