Amerika'dan kuzinim geldi

Çocukluğumuz bir arada değil, ama, sıklıkla birlikte geçti kuzenler ve kuzinlerimle.
Böyle kuzen/kuzin diye söyleyince züppece oluyor sanki, ama bizde bu akraba grubunun tek bir adı yok; dayı, amca, hala, teyze çocuklarından sözederken tek tek onlardan önce bağlı olduğumuz aile büyüğünü anmamız gerekiyor ya da kuzen deyip geçiştiriyoruz. Bizim ailede çok şükür, tümünden de var, böyle ortak tanımlama karışıklık bile yaratıyor, bazen.

Dayımın kızı üniversite yıllarından beri Amerika'da. Orada evlendi, çocukları oldu.
Çok yıllar sonra ilk defa İstanbul'a geldiler hep birlikte, oniki sene olmuş. Ne çok değişiklik var, biz bile içinde yaşarken şaşalıyoruz, onlar için tam bir sürpriz paketi.
Küçük oğlan bebecikti son sefer, abisi ondan hallice. Şimdi ikisi de yakışıklı delikanlılar olmuşlar. Kuzinim ve kocası yaş almışlarsa da aynılar, hayat onlara iyi davranmış.
Dün akşam yol yorgunu, gün yorgunu demeyip uzun uzun sohbet ettik. Tadı damağımda...



.