Her sene anneler ve babalar günü zamanı burulurum. Bazı seneler daha az belki, ama yine de içim cız eder.
Eskiden anne-baba gününün ticari kaygıyla değerlendirilmesine kıl olurdum. Şimdilerde ticari atraksiyonlar, pazarlama gayretleri, gösterişçi haller o kadar sinirimi bozmuyor. Ve lakin, seneler geçtikçe zamansız anasız babasız kalmışların sizlayan, kanayan yaraları beni daha çok etkiler oldu.
Bu sene babalar gününe denk gelen pazar günü bu hissimi yazmak aklımdaydı. Sonra bir dolu günlük hareket arasında bloga bile bakamayınca, yazı kaldı. Biraz önce bir nefes arasında bugün kimler yazmış diye bakarken komşum karga'nın yazısını gördüm ve tekrar hüzünlendim.
Sonra düşündüm, yalnız değilim, benim gibi babasını erken kaybedip çabuk büyümek zorunda kalan kızlarla birlikte aynı büyük ailenin parçasıyız.
Ailenin diğer bölümü olan, anasını erken kaybettiği için sevgi açlığı çeken ve hep oğlan çocuğu olarak kalan erkekler gibi...
Selam onlara!
.
PEKİ YA ANNESİZ BABASIZ KIZLAR?
YanıtlaSilHaklısın Gugukcuğum!
YanıtlaSilÖyleyse, annesiz babasız oğlanları da anmalı! :((
SENDE HAKLISIN CANIM.
YanıtlaSilHAYATTA AYAKTA KALABİLMEK İÇİN HERŞEYDEN ÖNCE KENDİMİZE İNANMALI VE POZİTİF OLMALIYIZ.
ZOR BİR ÇOCUKLUK VE GENÇLİĞİM OLDU.
AMA ŞİMDİ BURALARDAYIM.
yaa Ekmekcikiz sen karar verdin bugun beni aglatacaksin sanirim :-(((
YanıtlaSilKöşe bucak saklandıkça yakalar içinde 'baba' geçen cümleler:(((
YanıtlaSilFarklı yerlerde, Aynı şeyleri düşünmüşüz. Kesişme bu olsa gerek...
YanıtlaSilAynı düşüncelere sahibiz..çok şükür annem de babam da hayatta ama eşimin annesini çok vakitsiz ve ani kaybettik. babası ise çocuk yaşta ayrılmış yanlarından. O benim anneme her "anne" deyişinde benim içim sızlar, yanında sarılmaya öpmeye çekinirim annemi babamı :(
YanıtlaSilGugukcuğum,
YanıtlaSilNeydi o söz? Seni yıkmayan şey, seni güçlendirir!
:))
Muhtarcığım,
YanıtlaSilDuygusal damardan gitmişim demek!?
:))
Ebrucuğum,
YanıtlaSilDemek ki saklanmayıp, bağrımızı açıp bekleyeceğiz...
:))
Sevgili Defne,
YanıtlaSilBelki de ortak duygunun akıl düzeyine yansımasıdır.
:)
Sevgili Cemre,
YanıtlaSilYakınlarımızı üzebileceğimizi düşünmek, bizi daha da hassaslaştırıyor. Belki de onlar bizim onların üzüleceğini düşündüğümüz kadar üzülmüyordur?
Bilemeyiz. :)
ne zaman yaşlı bir kadın görsem içim burkulur...keşke benim annem de yaşlanabilseydi diye...
YanıtlaSilSevgili Lale,
YanıtlaSilAhh bu keşkeler! Hayatımızda nasıl da izleri var değil mi?
:)