Sevdiğim bir komşu bloga misafir oldum.
Dilim orada çözüldü, anlattım da anlattım.
Misafirliğimi anlatır ve sözlerimin izini buraya taşırsam, belki bir gün bir kişinin daha işine yarar diye, o hikayeye buradan bir yol bağlıyorum, şimdi.
Şöyle başlıyor:
Aslında anlatacaklarım pek çok kadına tanıdık gelecek bir öykü.
Yaş ilerledikçe kilo almak, hayat sıkıntılarını yemek yiyerek gidermeye çalışmak ve bunu doğal bir gelişim saymak çoğumuz için ne kadar bildik durumlar değil mi?
Oysa bu durum hiç de doğal değil. Hayatın önümüze çıkardıkları nedeniyle kendimizi avutma yolları aramamız doğal evet, doğal olmayan bunu bedenimize ihanet ederek yapmaya çalışmak.
Yukarıdaki satırlara tıklarsanız, anlattıklarım karşınıza çıkacak.
Hikayemin şimdilerde ve daha sonra o yazılar orada durdukça, destek arayanlara faydası olması dileğiyle...
"Lokum"un konuyla ne alakası var demeyin. Var, vaar!
Hem, anlayanlar anlamayanlara anlatabilir.
Ekmekçikız, Mehtap Hn'ın sayfasından takip ettim ve soluksuz okudum. Hakikaten ne başarılı bir kilo verme ve tam irade. Tebrik ediyorum :)
YanıtlaSilben boşuna "idolümsün" demiyorum. ben de izinden geleceğim. yoksa aldım başımı gidiyorum :(
YanıtlaSilBen akşam tamamlayabileceğim yazını ama resmini daha doğrusu gülümseyen yüzünü görünce içim açıldı çok güzelsin. Çok güzel bir kadın, insan, anne, arkadaş.
YanıtlaSilBuğday Tanesi,
YanıtlaSilTeşekkür ederim.
Umarım hikayem ihtiyacı olana umut vermiş olsun.
:)
Şulem,
YanıtlaSilNasıl?
Nereye?
Alıp başını gitmek var mı öyle?
Aa!
:)))
Ebrucuğum,
YanıtlaSilMahcup oluyorum yahu!
Konumuz sağlık!
Güzelik ne ki?
:)))
sen diğer bildiklerinle karıştırıp panik yapma şimdi şekerim :) fiziksel olarak bir yere gittiğim yok, obeziteye dogru gidiyorum sadece :P
YanıtlaSilSevgili Ekmekççikız; beni sanırım sitemin içeriğindeki ekmekler nedeniyle tanımıştın, hatta yazışmıştık bir-iki.. Ben de Mehtap'taki yazını okuyup geldim buraya tebrik etmek için. Sen de bendensin:)) Ekmeklere rağmen kilo almadan yaşayabilenlerdensin yani.. Benim tek farkım 48'ime adım attığım ve pre-menapozda olduğum halde 3 yıldır 54,5 kg. da ısrarla duruşum sanırım. "Durabilişim" diyeyim hatta, evet ben de evlilik, çocuk, vs. sıkıntıları çektim ama artısından bir açık kalp ameliyatım var, kapakçığım değişti. Doktor kilo almamamın hayrıma olacağını söylediğimden beri senin saydığın bütün önlemleri almış durumdayım. 1,59 boya 54,5 kg. yaşıyorum. Eskaza 100 gr. aldıysam onu ne yapıp edip veriyorum. Çünkü onu orada kendi halime bırakırsam, yeni gelecek olanların arta arta yuvarlanacağını biliyorum. Seni çok tebrik ediyorum arkadaşım, gerçekten yürekten tebrikler hem de. Sağlıklı, çok mutlu günlerin olsun.. Siteme de beklerim.. Hatta son yazım çocuğumla ilgili sıkıntılarımı anlatıyor.. Sevgiler..
YanıtlaSilŞulem,
YanıtlaSilGeri dön geri dön!
:)))
Serap hanım,
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim, hem desteğiniz hem de hikayenizi buraya yazdığınız için.:)
Size sağlıklı bir yaşam sürdürmeyi diliyorum.
Sevgiler.
:)
Çok güzeldi orada sizi görmek. Ne güzel ifade etmişsiniz her şeyi. Tam anlamıyla azmin ve iradenin hikayesi olmuş. Keyifle ve hayranlıkla okudum.
YanıtlaSilSevgiler,
Işıncığım,
YanıtlaSilTeşekkür ederim iltifatına.
Benden de sevgiler.
:))