Cumartesi, Aralık 08, 2012

bir anons sesi çınlıyor, kulaklarımda...

fakülteye kayıt yaptırtım, nasıl şaşkınım, kendimi koca şehirde  kaybolmuş hissediyorum.
bir ay sonra -1 kasım olmalı- üniversite açıldı. yurtta kalacağım, çemberlitaş kız yurdu. bir kaybolma korkusu daha!
kalacağım odaya ilk girişim nasıl olmuştu, yanımda birisi var mıydı, hatırlamıyorum.
yedi kişilik bir oda. altı tane hiç tanımadığım kız. istanbul üniversitesinin çeşitli fakültelerinden.
"bu senin yatağın" dedi birisi, geçen sene o yatıyormuş orada. şimdi ona dik duran yatak boşalmış, kıdemli olarak oraya geçmiş, eski yatağı bana kalmış, böylece.
yatağın yanındaki duvarda robert redford'un bir posteri, a4 sayfası boyunda. "akbaba'nın üç günü" filminden olmalı, çok yakışıklı. soruyorum, "senin mi, bunu ister misin?". sever misin, diyor. "evet". o zaman  kalsın ben arada bakarım, diyor.
diğer kızlardan biri okuluna pek devam etmezdi, yutta da az kalırdı. diğer ikisi yakın şehirlerdeydi sık sık gider gelirlerdi. biz yurtta ve odada daha çok kalırdık, daha çok beraberdik.
robert redford'unu paylaşan yatak komşum, onunla aynı fakültedeki diğeri ve sağ yanımdaki yataklardaki iki kızkardeş, o günden başlayarak yurtta kaldığım bir sene boyunca o  bana kol kanat gerdiler. yemeklerimizi de paylaştık, dertlerimizi, sevinçlerimizi de...
yurtta telefonlar santralden dahili anons sistemiyle bağlanırdı, kulağımda  oda arkadaşlarımın adlarına gelen telefonların anonsu...
belki bugün gibi soğuk ve gri bir gündü, kızkardeşlerle akşamüstü konak sinemasına gitmiş, çıkışta yurta dönmeden önce karaköyde adapazarı usulü ıslama köfte yemiştik. şimdi ne konak sineması var, ne ıslama köfteci, ne de o eski biz...
bugün aradı arkadaşım, yıllardır konuşmamıştık. söyleyeceği içime doğmuş gibi...
kardeşlerden  biri beyin kanaması geçirmiş, yoğun bakımdaymış, durumu kritikmiş, umut pek azmış!
inanılır gibi değil. nasıl olur?
zaman geçti, o genç üniversiteliler artık emeklilikleri gelmiş meslek yorgunu insanlar oldular ve birisinin beyni o kadar çok yoruldu ki, kanadı!
gözümün önünde güler yüzü...
dua ediyorum.

18 yorum:

  1. Yurt arkadasliklari baskadir. Ufacik bir odaya metazori sıkıstırılmıs hayatlar.. Ya hic anlasamazsin ya cok iyi anlasirsin. Arasi yok.. Gecmis olsun diyelim biz de tez zamanda sifa bulur insallah..

    YanıtlaSil
  2. İnşallah Dilaracığım. :(
    Ablası "İstanbul'un yarısı dua ediyor" dedi, umutsuzlukla...

    YanıtlaSil
  3. Çok üzüldüm, sanki tanırmış gibi. Bir nevi yaşsal yakınlık sanırım. Ben de dua ediyorum...

    YanıtlaSil
  4. Leylağım,
    Bizler aynı dönemin benzer zorlukta ve yakınlıkta yaşanan yılların insanıyız.
    Haklısın, biz tanırız birbirimizi...
    Sağolasın.

    YanıtlaSil
  5. Çok duygulandım okurken :(
    Ben ailemin yanında okudum ama biliyorum ki ne evde ne yurtta artık böyle dostluklar kurulup gerçek hayatlar yaşanamıyor..
    Üniversite hayatım boyunca asla kimseye güvenemedim...

    YanıtlaSil
  6. En kısa zamanda iyileşir de inşallah burada iyi haberleri yazarsın Ekmekçikız.

    YanıtlaSil
  7. inşallah atlatır en kısa zamanda da siz de anı biriktirmeye devam edersiniz...

    YanıtlaSil
  8. imanına yandımının kaderi...bula bula hep temiz kalmayı beceren insanları bulur. acil şifa diliyorum.

    YanıtlaSil
  9. Şu gri günde, ona aydınlık olsun diye ben de dua ettim şimdi. Amin.

    YanıtlaSil
  10. Sevgili Seçil,
    Yeni zamanlardaki yurtları ve yatılı okulları bilmiyorum, ancak, sanırım bizim yaşadıklarımız gibi zor zamanlarda daha köklü dostluklar kuruluyor.

    YanıtlaSil
  11. Serpilciğim,
    Ahh keşke, keşke... :((

    YanıtlaSil
  12. Şulem,
    Umarım canım, sağol. :(

    YanıtlaSil
  13. Özlemciğim,
    Derler ya, "...iyiyi sever ve yanına alır!". Öyle galiba. :((

    YanıtlaSil
  14. Elektram,
    Sağolasın. Amin! :(

    YanıtlaSil
  15. Çok geçmiş olsun, yazını okurken yurt günlerim geldi aklıma. Biz sekiz kişiydik aynı odada kalan. En eski arkadaşlarımdan biridir o sekiz kişiden biri, on beş yıl oldu, kilometreler girdi aramıza ama biz hiç kopmadık, neler hissettiğini çok iyi anlıyorum, Allah yardımcısı olsun arkadaşınınç

    YanıtlaSil
  16. ben de kız yurdunda 5 yıl yaşadım çok duygulandırdı beni yazın

    YanıtlaSil
  17. Sevdacığım,
    Kaç gündür o günler gözümün önünden gitmiyor. İyi bir arkadaşlık bağı gibisi yok, sahiden.

    YanıtlaSil
  18. Sevgili Ayça,
    Siz de orada güzel anılar dostluklar biriktirmiş olmalısınız. Ne güzel.

    YanıtlaSil

Hoşgeldiniz!