bugün...

...babamın otuzdokuzuncu ölüm yıldönümü.

kardeşimle ziyaretine gidecektik, konuşmuştuk. annem yürümekte zorlanıyor, patika bile sayılmayacak dar mezarlık aralarından bastonuna dayanarak geçmesi imkansız diye, ikimiz gider geliriz, demiştik. 

sabah, kardeşim, hava güzel annemi de götürelim dedi, büyük yeğenim de bize katıldı ve yola revan olduk. 

biz çıkarken  hava güneşliydi, karşıya geçtiğimizde arabanın camına yağmur damlaları düşmeye başladı. 

sonra gizli saklı yollardan geçerek eski kabristana ulaştık, mezarlık görevlisi mustafa usta oralarda mı diye bakındık. ona benzeyen başka birisi belirdi ardımızda. meğer mustafa ustanın ağabeyi imiş, kardeşi geçen sene kalp krizi geçirip vefat etmiş. üzüldük. 

mezar mermerleri yerinde mi, onarıma ihtiyaç var mı diye baktık. mehmet usta gülleri budadı, otları temizledi. 

torunu, annanesinin koluna girdi gözleri dolu dolu baktı hiç tanışamadığı dedesinin yattığı yere. duamızı ettik. 

üzerindeki mis kokulu yediveren gülünden üç gonca aldım, bugün ziyaretine gelemeyen torunlarına götürmek için.

sonra döndük bizim kıyıya, şu aşağıdaki  gibi bir sıra güzel siklamene bakarak, yemek yedik dördümüz.

ruhuna değsin babamızın dedik.