Yine bir Woody Allen filmi,
1950'lerin New York'u bu defa, Coney Island'da bir lunapark, 2. büyük savaş sonrası yeniden kurulmaya çalışılan hayatlar,
Arka planda dönemin müziğinden hoş parçalar çalıyor,
Yönetmenimiz artık 82 yaşında, yine de üretmeyi sürdürüyor, anlatıyor bize,
Drama dönüşen trajediler; aşk, ihanet, yanlış hayat kararları,
Bu defa Kate Winslet, Jim Belushi, Justin Timberlake, Juno Temple yönetmenin çok konuşan tarzına uygun olarak ama başarılı oyunlar döktürüyorlar,
Sanırım Woody Allen, hikayesini o film için seçtiği oyuncuların nasıl oynadığını görmek için -bir tiyatro izler gibi- izlemeyi seviyor.
Üstelik bu defa filmdeki bazı sahneler tam tiyatro sahnesi tadındaydı.
Bir de bu filmdeki ışık kullanımı etkileyici geldi bana; aşk tutkusu olan sahnede kızıl ışık, aşkın söndüğü ya da nefrete döndüğü sahnede solan ve mavileşen ışık...
Sonra düşündüm de, kızımın yeni uğraşı dolayısıyla, algıda seçicilikle farkettiğim bir ayrıntı olmasın bu.
Kate Winslet, bizimle birlikte büyüdü.
Nerede Titanic'deki genç kız, nerede Eternal Sunshine of Spotless Mind'daki kırmızı saçlı çılgın kadın, nerede Revolutionary Road'daki hayat hırsıyla dolu genç kadın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hoşgeldiniz!