İKİ DEMET PAZI

Akşamdan beri sorup durmaktayım kendime, "yaptığım iş miydi?".
Deniz otobüsünden kulağımdaki i-podu çıkarmadan indim. Nadiren yaparım bunu. Bu defa tüm şarkıları karıştır seçeneğini deniyordum. Yüzdoksanbeş taneymiş. Sabah ondokuzdaydı, akşamüstü dönerken yirmibeşe gelmişim. Üst üste sevdiklerim denk düştü, kıyamadım kapatıp, inmeye. Öyle, dinleye dinleye yürüyorum.
Uzun uzun yanan iki trafik ışığı geçilecek, uzunca bir parkımsı, bir alt geçit, sonra istasyon meydancığı. Alt geçitten sonra balıkçının önünde biraz oyalandım, lüferlere baktım. O ara, kulaklığı çıkarıp, müziği uyuttum. Boy pos ve fiyat oranlaması yaparken telefon çaldı. Eski iş arkadaşı abi arıyor, "bilse bilse Ekmekci bilir" kaleminden bişeyler sordu. Bu defa çaktım sınavdan, oraları çalışmamışım! Tam balıkçıyla pazarlık mı etsem düşüncesindeyken, bir telefon daha. Bu defa Bayan D., bugünkü hayati meselemiz hakkında geliştirdiği yeni düşüncesini açıklamak istemiş, bir de "yarın sabahki kahve sohbetini öğleden sonraya erteleyelim" diyor. "Peki şekerim!" ve "Evet, bence de öyle".
Bir baktım meydancığa ulaşmışım. Ayaklarım benden bağımsız yürümüş gitmiş, balıkçıdan uzağa. "Aman ya, zaten çocuklar iki gün yok, alıp buzluğa tıkacağıma, haftaya alırım."
Meydancığın orta yerinde bir köylü kadın yeşillik satıyor. "Hımm, iyi! Şurdan marul alayım, markete gitmektense...".
"Bak, şunu kafana geçir, şunları da ayaklarına, bir de bu terlikler var, giy onları da, ayakkabı da vardı, nereye koymuşsam bulamadım."
Satıcı kadın orta yaşlı, beyaz yüzlü. Kafasına beyaz bir yün bere geçirdi. Üstüne eşarbını bağladı. Ayağına çorap geçirdi, siyah plastik terlikleri çıkarttı, kapalı terlikleri giydi.
Bir yandan bunları yaparken, diğer yandan konuşuyor, "bak bunlar taze pazı, salata yerine yenir, şurada radika var". "Nereden toplandı bunlar?". "Kurtköy'den". "Marul senin mi, kaç para?". Yakından geçene sesleniyor: "Al, demeti bir lira."
Kendisine kuru giyecek veren kadına dönüyor, "sen az şurda dur, namaz kılıp geleyim".
"Evde misafirim var" diyor iyiliksever, "hemen geliyorum diye çıktım, namazını kazaya bırak artık".
Yağmur yağarken saçak altına neden geçmedi, acaba diye geçiriyorum içimden.
"Bana iki demet pazı ver, iki de marul, kaç para?". "Üç lira ver." Parayı uzatırken gözüm ilişiyor, "bunlar ebegümeci mi?". "Hee! Onu birisi istediydi ya, gelmedi. Veririm vermesine de hastası vardır, bişeydir, gelir bulamaz". "Peki, tamam."
Tam kapıdan girerken yine telefon. Bu akşam ne kadar çok hayranım var böyle. "Ben seni birazdan arayayım mı?" Evdeyim.
Sahiden körpecik pazılar. O da ne? Çamur! Ne çok! Eh, tarladan bayırdan toplanmış bitki, hem bu havada, ne olacaktı ki? Yıka yıka yıka. Temizlenmiş midir? En iyisi börek yapayım bunları, pişsinler bir güzel.
Gözüm seyiriyor. Bir haftadır az az başladı. İki gündür çoğaldı.
"Hangi gözün?" Şimdilik sağ daha çok. Geçen sene sol gözüm bir ay seyirmişti. "Sağ göz sağlığa, sol göz varlığa derler." Eee, ne olacak şimdi benimki sağ göz? " Yorgunluktan olabilir." Bilmem artık!
Tüh! Hay Allah! Bu marula sinek düşmüş, temizlenmiyor da, baksana kıvıl kıvıl, larva mı bu, nedir? At sen onu, at!
İyi ki de akşam pazarı yaptım yani, çamurlu pazı, sinekli marul...
.