TADSAL

YA DA
ŞU "AKYA" HİKAYESİ

Talisman yazıyordu geçen gün, balık buğulama yapmış, güzel olmuş. Gelen yorumlardan bir "buğulama güzel olur mu, balık kafası yenir mi" muhabbeti doğdu. O ara aklıma geldi, yıllar önce bir akya yemişliğim vardır -ki, tadı halen damağımdadır- anlatayım dedim.

Nerdeyse onsekiz sene mi olmuş nedir? Hatırlanması gereken bilgi bu değil, aslında. İşte fi tarihinde diyelim, bir grup arkadaş, 29 Ekim'in önüne sonuna eklenen bir iki günü fırsat bilip, Bozcaada'ya gitmiştik. O vakitler, Bozcaada'yı bilen eden yok, sen ben bizim oğlan Bozcaada sevdasındayız, bulduğumuz her fırsatta adaya yollanıyoruz. Bu da öyle bir yolculuk.

Hatırlayın, bir hafta önce hava nasıl birden soğudu, kış gelir gibi oldu, tipik Ekim sonu, hava öyleydi yine. Feribot bekle, bin in, git, bi daha feribota bin derken, bir gün yolda geçti. Ertesi gün, yağmurlu havada soba başında kestane pişirip, kağıt oynayarak geçti. Sonraki gün yağmur durmuş olmalı, o gün Batı Feneri'ne gidip piknik yapmaya karar verildi.

O yıllarda arabaya atlayıp, hoop biryerlere gidiverirdik. Yolculuk sırasında aç kalmayalım diye, piknik sepeti hazırlardım. Laf ola! Neden aç kalınsın? Maksat, hele de iki araba filan gidiliyorsa, eğlence olsun, "hadi burda piknik yapalım" amaçlı yer bakılsın... Keyfini çıkarıyoruz gezmenin, kısacası.
Tabii ki, Bozcaada gezisi için de piknik sepeti hazırlanmış ve içindekilerin bir kısmı, tüketilmişti. Batı Feneri pikniği kararı verilince, eksiklere bakıldı, sepete elma, patates, peynir, ekmek, çikolata eklendi.
Deniz kenarına ulaşınca, kimi kumsalda kabuk topladı, kimi denize taş attı, kimi kuru ağaç dalı toplayıp ateş yaktı, etrafa bakıyoruz, fotoğraf çekiyoruz, sohbet ediyoruz.
Meraklılarımızdan iki erkek deniz kenarındalar, uzaktan bir balıkçı teknesi avdan dönüyor. Öyle yüklü ki, kıçı suya gömülü gidiyor, nerdeyse. Bizimkiler, el kol ediyorlar. Sesleri bize gelmiyor, meğer "balık verin bize!" diyorlarmış.
Aaa! Tekne döndü hafif, kıyıya yöneldi, bizimkilerden önceki seneden ders alıp tedbirli davranıp, ayağında çizmesi olan suya girdi. Haa, tedbirin sebebi de şu; önceki sene yeni yıla adada girmişiz, bizimkiler deniz kenarında gezinirken deniz kestanesi mi avlıyorlardı neydi, suya girmek zorunda kaldılar, yiğitliğe pek halel getirmedilerse de, kıçları donmuştu. O nedenle bu defa tedbirliler, balıkçı çizmesi ayakta!
Tekne yanaştı yanaşmasına da, iyice dolu olduğundan karaya oturma tehlikesini göze alamayıp, biraz uzak düştüler. O sırada kıyıya doğru, kocaman bir şey uçtu! İşte, dallarla kürekle vs. bir haller edip, tekneden savrulan "şey" kıyıya çekildi.
Meğerim, bu bir akya imiş.

Bakınız "kutsal bilgi kaynağı"nın ilgili sayfasında, 25. ilmekte yeralan bilgide diyor ki,
"...akyanın eti çok lezzetli olmayıp şiş halinde mangalda veya galeta ununa bulanmış fileto halinde tavada pişirileblir. ancak kafasından yapılan çorbanın tadına doyum olmaz."

Buraya kadar çok iyi, güzel de bu balık pansiyona nasıl götürülecek, götürülmeyecekse burada nasıl pişirilecek?
Bir süredir yanan bir ateş vardı iki kayanın arasında ya, onun etrafı korunaklı hale getirildi, teneke mi bulundu neydi etrafını çevirmek için, ateş harlandı filan. Birisi, nereden yarattı ise, eski usul kocaman oluklu kiremitler buldu. Ateşin üstüne iki kayanın arasına konuldu.
Balığın karnı yarıldı, içi temizlendi, denizde çalkalandı. Kiremitlerin üstüne yerleştirildi.
"Pişer mi bu yahu?" diye endişelendi içimizden bazıları.
Pişti!
Hem de nasıl, pişti!
Hayatımda unutamadığım bir balık tadıdır, o yediğim. Gerçi, akyayı anlatırken çok lezzetli değil demişler ya, kulak asmayın siz. Öyle lezetliydi ki! Özellikle de pek kimsenin itibar etmediği, ben severim yemeği diye bana bıraktıkları kafası...

Efendim, sonra da piknik sepetindeki patatesleri, elmaları, ateşin közüne gömüp, üstüne onları da tatlı niyetine yedik ki, değmeyin keyfimize...


Yakınca bir zaman önce, BBC'de, ormanda yaşam, hayatta kalma konularının anlatıldığı bir belgeselde, nehirde avlanan balığın bu işe uygun bitki yapraklarına sarılıp, ateşte nasıl pişirileceğini anlatıyordu.
Pöff! O da ne ki, demiştik. Kolay bu işler, biz de yapmıştık!

.