YÜZÜMÜZ

"...Kendini göremiyorsun. Neye benzediğini aynalardan ve fotoğraflardan biliyorsun, ama şu yeryüzünde ister dost, ister yabancı, ister en yakın sevdiklerin olsun, insanların arasında dolaşırken kendi yüzün sana görünmüyor. Başka yerlerini, kollarını bacaklarını, ellerini ayaklarını, omuzlarını gövdeni görebiliyorsun, ... ; ama yüzünü göremiyorsun, hiç göremiyorsun, oysa sonuçta -en azından başkaları açısından- yüzün senin kimliğin, kimliğinin temel unsuru.
...
Hepimiz kendimize yabancıyız, kim olduğumuzla ilgili algılarımız ise yalnızca başkalarının gözlerinin içinde yaşadığımız kadarıyla var...."


Paul Auster
Kış Günlüğü
Can Yayınları
Sf. 141-142 

Bu satırları okuyunca, insanın kendi yüzünü kendisinin görememesi üzerinde hiç düşünmemiş olduğumu fark ettim. 
Etrafımız başkalarının yüzleriyle çevrili, ancak, kendi yüzümüzü ayna olmadan göremiyoruz. 
Olsa olsa, başkalarının yüzünde bizimle ilgili olarak onlara yansıyan duygularda kendimizi görebiliriz. 
Bakmayı biliyorsak, belki...