DİKEN İNCİRİ ya da KAKTÜS MEYVESİ

Bodrum'a ilk gittiğim yıllarda -yirmibeş seneden fazla olmalı- sokaklarda satılan bir meyve görmüştüm: İrice bir kivi büyüklüğünde, sarı turuncu, üzeri dikenli...
Satıcı, keskin bıçağıyla kabuğunu açardı, öylece içini alıp yerdik.
Tadını başka bir meyveye benzetmek zor, her meyvenin kendine özgü bir tadı var. Bir fikir versin diye Trabzon hurması ile incir karışımı bir lezzet denebilir, belki? 


O çevrede bolca bulunan, adına frenk inciri, mısır inciri de denen bir kaktüsün meyvesi olduğunu öğrenmiştim.
Sonra Bodrum ve değerleri tüm ülkemiz gibi değişti;  meyvenin yerel ve eciş bücüş olanını değil, serada yetişmiş ve iri parlak olanı değerli sayılır oldu.

Bu defa sıcak mı sıcak bir öğlen vakti Turgut Reis'e indiğimizde, yaşlı bir teyzenin önüne serdiği gazete üzerine yığdığı kaktüs meyvesini görünce çok sevindim.
Yine eskisi gibi, keskin bıçak hareketleriyle iki başı yontuldu, ortadan boylu boyunca bir çizik atılıp, meyvenin dışarı çıkması sağlandı ve  teyzenin "dur öyle tutulmaz!" uyarısını son anda dinleyen ben, kabuktaki dikenlere bulanmadan içindeki meyveyi bir güzel tuttum.

Sonrası, iyilik güzellik!
Ucundan tadan arkadaşım, "bu ne?!" dedi, suratını buruşturdu.
Ben bir tane daha soyar mısın teyze, dedim. 
Teyze, "çok şifalıdır bunnar, hepsini alıver de sıcakta beklemeyem gari"  dedi. Ama, devlet kapısında işimiz vardı, alamadım, taşıyamadım.

Burada, meyve ve özellikleri bir bilen tarafından anlatılmış, okuyun.