RUH ONARICILAR

Harry Potter'da vardı sanırım, "ruh emiciler". Öylesi gerçeküstü yaratıklar değil belki, ama, günlük şehir hayatında  ruhumuzu emen pek çok durum olabiliyor.

"Çaresi yok, tek çare uzakta bir köye yerleşmek" diyebilirsiniz, ya da uzak hayali gerçekleştirene dek kendinize meşguliyetler bulabilirsiniz.

 Çocuğunuzu okula göndermek için çok erken kalkmayı fırsat bilip, gün doğumunu seyretmek, mesela...

 "Şimdi bu kadın ne yapacak, bana bir lokma yiyecek verir mi, yoksa sadece sırtımı okşamak mı istiyor?" bakışının anlamını çözmeye çalışmak, ya da...

 Kolları sıvayıp harıl harıl hamur yoğurup, üç çeşit ekmek yapıp, hamurun ve pişen ekmeğin kokusuyla mest olmak denenmez mi, örneğin...

Ay ışığını seyretmek için tatile çıkmayı, emekli olmayı beklemeyip, ılık bir havada deniz kenarına inmek  daha iyisi adaya doğru bir vapur sefası yapmanın keyfi kaçırılır mı, peki?

Bir zaman önce Dr. Müftüoğlunun yazısında okumuştum, mutluluk reçetesini. Yazının tamamı burada.

Bence, herkes kendi reçetesini yazabilir.  Başlayın!


MUTLULUK REÇETESİ: RUHUNUZU ONARIN!
, Doyum sağlayacak kadar bir amaç,
, Geçinebilecek kadar bir iş,
, Temel ihtiyaçlara yetecek kadar zenginlik,
, İş ve eğlenceyi dengeleyecek kadar sağlıklı bir akıl,
, Birçok insanı beğenecek, bunlardan birazını da sevecek kadar şefkat,
, Kendini sevecek kadar özsaygı,
, Muhtaç olanlara verecek kadar iyilik duygusu,
, Zorluklarla yüz yüze gelecek kadar cesaret,
, Sorunları çözecek kadar yaratıcılık,
, Her an gülecek kadar mizah duygusu,
, İyi bir yarını bekleyecek kadar umut,
, Hayatı bütün değerleriyle yaşayacak kadar bir sağlık,
, Sahip oldukların için şükran duygusu.