AĞAÇLARIM

Önceki sabah Twitter'da haberlere bakarken bir videoya denk düştüm. Genç bir kız "kesmeyin hocam, kesmeyin!" diye sesleniyordu  ağaç kesen birilerine, canından can alıyorlarmışcasına ağlıyarak.  O genç sesin çığlığını duyunca, benim gözyaşlarım da akmaya başladı. 
Olanı biteni o an ayırtettim, ağaçsevmez-betonseverler işbaşındaydı ve ODTÜ'deki kavaklığı kesmeye girişmişlerdi. Sonra, araya girenler, tartışmalar, mühürlenen inşaat ve yine de kesilen kavaklar...

Bugün, sevgili Zelda güzelim blogunda "...çocukluğumdan bu yana içimde sakladığım, bende derin izler bırakan ağaçları ... yazmaya karar vermiştim..." diyor ve uzun uzun anlatıyor. 
Yazısı bana ilham verdi, ağaçlarımı yazsam ben de... Hem ağaç sevmezlere, kendisinden başka canlıya hayat hakkı tanımazlara -belki birazcık anlayış sağlamak için- durmadan anlatmaktan başka ne yapabiliriz ki?

******

İlk çocukluğum Anadolu'nun bozkırında Yerköy'de geçti, oradan hatırladığım ağaç yok. Ancak o yıllardan yaz tatilinde Malatya'ya gittiğimizde, bahçede, babaannemin silkelemek için tepesine tırmandığı dut ağacı ve onun altına temiz bir çarşaf gerip beklememiz ve sallanan dallardan olmuş dutların pıtır pıtır düşmeleri aklımda. Ankara'ya gittiğimizde ise, anneannemin evine komşu ilkokulun bahçesindeki meşe palamutunun meyvelerini toplayışımız.

Babam Yenişehir'e tayin olduğunda, yeşillikler içindeki yaşam başladı ve bitki dünyasıyla tanışmaya, onları merakla izleyip ayırtetmeyi öğrenmeye başladım.
Bahçenin komşu bahçeye bitişik köşesindeki leylak ağacı, o günlerden ilk aklıma gelendir. Sonra, arka bahçedeki koca çatallı kalın ana dalları arasına salıncak kurup, bütün yaz kitap okuduğum vişne ağacını düşününce bugün bile mutlu olurum.

Lise yıllarımın geçtiği Samsun'dan hatırladığım, kayda değer ağaçlı bir anı bulamadım düşününce. Ağaçsızlığın sebebi, hem ergenliğin dipsiz kuyusundan çıkmaya çalışmak, hem memleketin itiş kakışlı yıllarının etkisi olsa gerek.

Üniversite için İstanbul'a gelince, ağaçlı yıllar yeniden başladı. İstanbul Üniversitesinin  merkez binasının bahçesindeki koca çınarlar, binaları ve Beyazıt Kulesini görkemleriyle sarıp sarmalıyorlardı.
Sonraki yıllarda Bakırköy'de oturduğumuz apartmanın bahçesindeki aylandız ağacını, ağaçlar envanterinde bir başka virgül oldu. Yıllar içinde serpilen ağacın bol gölge verdiği küçük balkonda oturup az kitap okumadım, arkadaşlarla az muhabbet etmedik.

Üniversite'nin son yıllarında, bahar geldiğinde İstanbul'un çoğu eski semtini özellikle Boğaziçi kıyılarını mora boyayan bir ağaç keşfettim, erguvan. O gün bu gündür, kalbimde ayrı bir yeri var bu ağacın, bu renk cümbüşünün.
Şehrin pek çok yerindeki erguvanı bilirim, zamanı gelince tek tek gidip ziyaret etmeye çalışırım. 
Son yıllarda Fenerbahçe Parkı'nın gözden ırak kısmındaki ağaç, en sevgili erguvanım. Ne çare, zaman içinde, o kocaman ağaç önce bir koca dalını, sonra onun kolunu kaybetti. Bu sene, herşeye rağmen, azimle gövdesinden taze sürgünler verdiğini görmek, gözlerimi yaşarttı. 

İstanbul'un ağaçları derken, kalbimde anısı olan pek çok farklı ağacı anmalıyım:
Ortaokul son sınıfta, Haziran ayı ortalarında bir sınava girmek için geldiğim İstanbul'da, Arnavutköy'de babamla yürürken duyduğum nefis parfüm kokusu eşliğinde kocaman tabak biçiminde beyaz çiçeklerini gördüğüm ağaç; manolya.
Yine yaz başı, bu defa Aşiyan'da bir apartmana aile büyüğümüzü ziyarete giderken, bahçe girişinde beni durduran uçucu koku; ıhlamur.
Şimdiki evimizin bulunduğu Bostancı, Kozyatağı civarında bol ve çeşitli ağaç var. Baharda sırayla  her birinin mis kokularıyla bayram ediyoruz; mimozalar, iğdeler, pitosporumlar, gülibrişimler...
Mimoza dedim de, Burgazada'da Kalpazankaya'ya tırmanırken sağ tarafınızda kalan derin vadideki mimozaları  bir kaç sene önceki görüşümün anısının yeri başka, galiba.
Atkestanelerini unutuyordum nerdeyse, beyaz ve nadiren pembe şamdanlarıyla ilkbaharın, patır patır döktükleri meyveleriyle sonbaharın habercisi onlar. 

Zeytin ağaçları var sonra, Ege'de, İznik Gölü çevresinde gördüklerim, kocaman gövdeliler, eğri büğrü olmuşlar, yan yatmış gibi duran, yine de içinden genç canlar fışkıranlar.
Bir de, evin balkonunda yıllardır yetiştirdiğim ve bir kez meyve bile veren  zeytin fidanı sonra... 
Şimdi balkonda meşe ve akasya fidanları büyütüyorum, üç senedir büyüttüğüm meşe ve avokadoyu bu sene apartmanın bahçesine diktik. Bu kışı geçirsinler hayırlısıyla...

Bilgi kaynakları,  Bougainvillea  / Begonvil için "mor, beyaz, pembe ve kırmızı renkte çiçekleri olan, tırmanıcı özellikte ve ağaçsı bir bitkidir" diyor.
Diyor da, bizim mahalledeki bu güzellik ağaç olarak tanımlanmayı hak etmiyor mu?