ESKİ YILA VEDA, YENİ YILA MERHABA

Nerdeyse bir ay olmuş, yazmayalı. Bugün, yeter yahu bir ses vereceğim artık, diyerek söylenirken buldum kendimi.
Ara yüzü açınca gördüm ki, son yazıya yapılan bir dolu yorum onay beklemekten bir hal olmuş. Blogumu terketmiş gibi hüzünlendim önce, sonra toparlanıp "yaz katip" dedim.
Şimdi kısa kısa notlarla özet geçiyorum. Sonra, uzun anlatılacak olanı tekrar yazacağım, elbet.

Fotoğraf, eskiden oturduğum bir apartmanın üst kat dairelerinden birinden, tarihi yarımadaya bakış.

Aralık başında gittiğim bir geçmiş olsun ziyareti sırasında uzun zaman aradan sonra görünce, hasretle baktığım, fotoğrafını çekmekten kendimi alamadığım  manzara.

Bir kaç gün sonra, hafta sonu önemli bir toplantı var, fakülte sınıf arkadaşlarıyla Barobahçe'de kahvaltı.
Bol kahkahalı, hasret gidermeli, yeniden buluşma sözü vermeli tarafından...

Hemen üç gün sonra verilen "görüşelim" sözleri yerine getirildi ve daha küçük bir grup olarak Anadolu Feneri'nde Mavvi Kapı'da buluşup kahvaltı yaptık, bomboş Fener sokaklarında kış güneşinin keyfini çıkarttık. Günün benim için en hoş taraflarından biri de sürpriz erken doğum günü kutlaması oldu.

Bu sene baharda leylekleri havada görmüştüm ya, hah, işte o nedenle birkaç gün sonra yine bir seyahate çıkmam gerekti. Bu defa yeğenimin geçici bir süreliğine çalıştığı şehir olan Edinburgh'a gittim.
İşte bu yolculuğu hakettiği gibi ayrıca anlatacağım.

İstanbul'a dönüşte ardı ardına hızlı çekim günler sıralandı. Küçük tatlı doğum günü kutlama yemeği, pilates stüdyosunda müzikal film gecesi eşliğinde yeni yıl kutlaması, yine güzel bir kutlama ile şenlenen kitap kulübü toplantısı ile günler hızla geçiverdi. Hani derler ya eskiler, "ak gün ağartır..." Öyle, gerçekten.

Sonraki günler atasözünün ikinci yarısı gibiydi, annem rahatsızlandı, doktor, ilaç, tedavi derken telaşlı günler geçti.
Bu arada Ankara'dan  önce teyzem, sonra kızım geldi. 
Sonraki hafta sonu artık annem düzelirken, bir büyük aile toplantısına katıldık. Hısım akraba bir araya geldik, anıların derinlerinde biraz hüzünlendik, biraz gülümsedik. 
Sonraki gün kuzenim, çocukları ve benim çocuklarla birlikte Karaköy'de gezdik dolaştık, muhabbete daldık.

Derken bir de baktım ki, 31Aralık gelivermiş, yıl sonu muhasebesi filan yapamadan hoop 2020 oluvermiş. Eh, demek ki muhasebeye gerek yokmuş!
Benim için güzel bir yıl oldun 2019, güle güle dedim ve el salladım ardından. 
Hoşgeldin 2020 !

Güneşli Aralık günlerinden anı, fakülte arkadaşlarıyla Anadolu Feneri'nde gezerken, Karadeniz'e doğru bir bakış...