Pazar günü ince ince yağmur yağarken, sevdiğim bir bahçede sevdiklerimle oturup kahve içip yağmuru izledik.
Yeni mevsimin çiçeklerini seyreyledik.
Bahçenin ortak alanında kısa bir yürüyüş yaptık, annemle.
Biraz daha yürüsen diye ısrar ettiysem de başarılı olamadım, evde ve hareketsiz geçen günlere bakarsak buna da şükür.
Önceki sene her tarafını mantar sarınca çoğu kesilmek zorunda kalan meşe ağacının dibine geçen sene dikilen yasemin bu sene tüm gövdeyi sarmış.
Meşe ağacı olmuş yasemin ağacı.
Yağmurdan sonra mis gibi kokuyordu.
Öğleden sonra güneş açar gibi olunca, Çakıl bey sundurmaya teşrif ettiler, komşu kedileri ve kuşları gözlemeye işinin başına geçtiler.
Bir ara dışarlıklı bir kedi ile ağaca kovalama oynadı, sonra yine arada gezinip arada çay sohbetine eşlik etti.
Bahçede bir pazar günü böyle geçti.
nasıl da güzel sarmış yasemin meşeyi, günaydın :)
YanıtlaSilAynı gövdede ortak yaşamlar...
YanıtlaSilÇok güzel evet. :)