Eskiden evlerin misafir odasında vitrin vardı, hatırlar mısınız?

Belki, vitrinleri hatırlar mısınız demekten önce, misafir odası fikriyle, sonrasındaki değişimle, şimdiki evlerin kullanımıyla başlamalı. Bildiğinizi biliyorum, bu sadece giriş cümlesiydi.

Aslında annemin evinde halen daha bir vitrin var. Özenle seçilmiş alınmış biblolar, kıymetli misafirlerin veya yurt dışına giden aile efradının getirdiği anı nesneleri ve daha bir dolu nesne o vitrinde yerlerini korumakta.

Mesela benim Küba'dan getirdiğim bezden yapılmış kadın ve erkek dansçılar da orada, kardeşimin nişanında gelen gümüş gondol da. Geçenlerde eve gelen bir misafirin gözünün takılmasını engelleyemeyip "nedir bu?" sorusuna muhatap olan İsviçre Alplerin'den gelmiş bronz inek çanı da vitrinde durmakta. Sonra, çocuklarımın büyük babaannelerinin anneme özel gönderdiği sürmelik kendine orada yer bulmuş.

Vitrinden ayrı olarak,  misafir odası mobilyaları arasında iki küçük bir orta sehpası konsepti de vardı. Sehpaların üzerinde dantel örtüler, küçüklerin üzerinde kül tablaları, büyüğün üstünde sigaralık, şekerlik olmazsa olmazlardandı.

Oldum olası, annemin bu ufak nesnelere olan sevgisi hakkında dırdır ederdim; ne gerek var bu kadar minik eşyaya, ne işe yarıyorlar, tozları ala ala bitmiyor, vs vs. Belki o nedenle, kardeşim de ben de evlerimizin eşyasını minimalist diye adlandırılan gösterişi olmayanlarından seçtik, vitrin filan hak getire, bizdeki en önemli mobilya kitaplıklar ve rahat koltuklar oldu.

Derken, pandemi döneminde aylarca yardımsız ev işi yapar ve toz alırken anladım ki, yıllar içinde bizim evlerde de kitaplıkların raflarında, kitapların önünde bir yerlerde onlarca minik eşya birikmiş, kiminin anısı var, kimi hediye gelmiş.

Haydi buyur bakalım! O kadar söylenmenin sonucu ne oldu?

Sevgili blog arkadaşlarımın çeşitli sevdikleri nesneleri paylaştıkları, hikayesi olan objeler serisine kişisel katkım oldukça düşük oldu, çünkü biriktirmeye ve elde tutmaya meraklı değilim.

Dün Sevgili Okul Arkadaşım evdeki tokmaklı küllükleri keşfedip yazınca, benzer renkte bir nesnenin annemin evinde de olduğunu hatırladım.

Anneme sordum, İstanbul'daki ilk evimizin olduğu Bakırköy'de "İstanbul Caddesindeki bir züccaciyeden almıştım" dedi. Salondaki orta sehpasının üzerinde süs nesnesi olarak dururdu.   

Bakırköy'deki evimiz küçüktü, iki oda bir salondu, misafir odası olmayan ilk evimizdi. 

Yıllar sonra annem bizimle aynı apartmandaki dairesine taşındığında, cam sehpa üstü nesnesi antredeki aynalı dresuarın üzerine taşınmıştı. O nedenle varlığını sonradan hatırladım. 

Oysa, anneme gidip geldiğim her seferinde elimdeki anahtarı, ufak tefek şeyleri koyduğum yer, tam da onun içi.