son günlerde annemle kısa yürüyüşler yapıyoruz.
epey zamandır "yürüyüş faydalı annecim" konulu dil dökmemize rağmen, biz kızlarına kulak asmayıp, doktor mecbur tutunca, havanın serinlemesinin de katkısıyla sokağa çıkmaya başladı, en sonunda.
bir elinde baston diğer kolunda ben, ev çevresindeki sokaklarda yavaş yavaş yürüyoruz. annem, bu gezmelerde, çocuklarla yürüyüş yaptığımız zamanları aklıma getirecek şekilde davranıyor. yavaş adımlar atarak, bir kaç adımda bir ilgisini çeken herhangi bir bitkiyi, binayı, duvarı incelemek, konuyla ilgili düşüncesini söylemek için durarak, sık sık biraz soluklanmak için bir yere yaslanarak...
olsun! yürüyoruz yine, önemli olan bu.
anladım ki, annem bir kaç senedir, on dakikadan uzun yürüme mesafelerine araba, taksi ne olursa tekerlekli araçla gitmeye alıştığı için, çevredeki değişiklikleri kaçırmış. oysa, kentsel dönüşümün de katkısıyla, çevremiz son üç senede hayli değişti.
annem diyor ki mesela, "burada yorgancı olacaktı", "pastanenin terasını genişletmişler", "bu apartman da mı yıkılmış"...
ben çoktan kanıksamışım değişiklikleri ve yeni yapılan binaların yerinde eskiden nasıl bir bina vardı, hatırlamıyorum bile.
yirmi sene öncesinde annemin torunlarını ellerinden tutup gezdirdiği sokaklarda, şimdi benim onu gezdirmem ilginç düşüncelerle başbaşa kalıp, değişik duygular yaşama nedenim oluyor.
geçmiş zamanın izinde gezerken çekilmiş bir fotoğraf
yakın zamandan, bodrum'dan
Yürüyebilmek ne kadar güzel değil mi ? Çok şükür.. Annenizin bacakları da açılır inşAllah. Teyzeye selamlar. Ev fotoğrafı da ne güzelmiş :)
YanıtlaSilAh yıllar geçtikçe annelerin, babaların annesi oluyoruz ya, içime en çok o oturuyor. Sağlık diliyorum Sevincim annene, koluna yaslanarak da olsa yürüsün tek, çok sevgiler...
YanıtlaSilSevgili annenin ellerinden öperim. Güzel evlatmışsınız, ne mutlu. Sağlık dolu nice mutlu yürüyüşleriniz olsun dilerim.
YanıtlaSil"yirmi sene öncesinde annemin torunlarını ellerinden tutup gezdirdiği sokaklarda, şimdi benim onu gezdirmem ilginç düşüncelerle başbaşa kalıp, değişik duygular yaşama nedenim oluyor."
YanıtlaSilbu cümle çboyk etkiledi beni. Annemle hastane günlerine gittim.
Selamlar sevgiler.
"Yürümek yatıştırır. Yürümede sağaltıcı bir güç vardır. Düzenli biçimde hep ayağı öbürünün ilerisine basma, aynı zamanda kolları ritmik bir biçimde kürek çeker gibi sallayıp soluma sıklığının yükselmesi, nabzın hafifçe uyarılması, gözün ve kulağın yönün saptanmasına ve dengenin korunmasına yönelik etkinlikleri, akıp giden havanın deri yüzeyinde duyumlanışı -
YanıtlaSilbütün bunlar bedenle zihni hiç karşı durulmaz biçimde birbirine yaklaştıran ve ruhu, ne kadar dumura uğramış, zedelenmiş de olsa, büyüten, genişleten olaylardır.
Patrick Süskind - Güvercin sayfa 63"
Bayıldığım, içinden ifadeleri sıklıkla kullandığım, şahane karakteri ile kısacık ama kocaman romandan; blogda'da paylaştığım bu vurguyu bu yazının sıcaklığına çok yakıştırdım, üstelik yürümeye bayılan biri olarak:)
Ahhh ahhh...
YanıtlaSilDün daha bunu düşündüm annemle bankadayken...
Eskiden el çabukluğuyla hallettiği işleri Şebnem bir baksan da diyemeden göz ucu mesajlarıyla vermesi ve her seferinde son işlemi kendisinin hallederek ben yaptım yine hissine devam etmesi düşündürmüştü beni...
Zalim zaman...
Keyifli yürümeleriniz ve keyifli keşifleriniz olsun inşallah ♥
Sevgili Edischar,
YanıtlaSilYürümek gibisi yok, gerçekten. Adım attığın sürece her yere ulaşabilirsin.
Ev, yıkılmaya doğru giderken etrafını saran sarmaşık ve diğer bitkilerin canlılığıyla tezat oluşturuyor, bu durum ilgimi çekti.
Nurşenciğim,
YanıtlaSilAnne babalarımızın ebeveyni olmak, aslında doğanın akışına ters gibi geliyor. En azından bizim nesil için, hem çocuklarımızın, hem büyüklerimizin ebeveyni olmak gerçeğiyle yüzleşiyoruz.
Evet, biliyorum artık, bu günler çok değerli.
Sevgili Ecehan,
YanıtlaSilGüzel dileklerinizi anneme aktaracağım, sevinecek eminim. Teşekkürler.
Sevgili Satırarası,
YanıtlaSilBenzer duygular, bazen benzer bazen farklı olaylarla çağrışıyor, zihnimizde. Benim cümlem size bu yolla ulaşmış, demek ki. İyilikler diliyorum.
Sevgili Buraneros,
YanıtlaSil"Güvercin" benim de çok sevdiğim bir küçük devdir. "Koku"dan sonra okumuş ve iki romandaki üsluba ayrı ayrı hayran olmuştum.
Yürümek, benim için daima sağaltıcı bir yoldur. Ne zaman zihnimde düğümler oluşsa, uzun yürüyüşlerden sonra açılıverir. Şimdi annemle yürümek, başka bir boyutu algılamama neden oluyor.
Sevgili Şebnem,
YanıtlaSilHepimiz için tek gerçek bu galiba "zalimsin zaman!"
Neyse, biz elimizdekilerin keyfini çıkarmaya bakalım, en iyisi.
Sevgiler.