MİMOZA

Dünkü yazıda mimozadan söz edip, sonunda siklamen fotoğrafı ile veda edince bir eksiklik hissettim.

Bir sevgili arkadaşım takılır bana, "bahar geliyor, sen yine bulup buluşturup çiçek fotoları koyarsın". Onun kastettiği mecra instagram. Orası herkesin görmesini istediğim güzellikleri paylaşma alanı, burası içimden geçenleri, aklıma gelenleri yazdığım alan. 

Aslında sadece yazmakla yetinmeyip, buradaki  her yazıma da kendi çektiğim bir fotoğrafı  eklemeyi seviyorum. 

Bir de mimozaları seviyorum.

Her sene mimozalar açmaya başlayınca, baharın eli kulağında derim, Mart kapıdan bakırsa da, kazma kürek yaktırsa da, erguvan mevsimine az kaldı artık. 

Emeklilik öncesi, işe gidip gelirken ilk mimozaları Bostancı'da iskelede görürdüm. "Ada mimozası bunlar" çığırtmasıyla demet demet yolunmuş mimozaları satarlardı. Oysa, mimoza dalında güzel, koparılınca kokusu uçup gidiyor, üzerinde kalmıyor ki!

İki üç senedir sabah yürüyüşlerinde Suadiye civarında yeni açmaya başlamış mimozaları görünce bayram ediyorum.

Bu sene Suadiye mimozaları az daha ılık geçen kışa aldanıyordu, neyse, kış bastırdı ve sarı ponponlar yanmaktan kurtuldu.

Haftasonu yürüyüşte gözleyeceğim onları, Emirgan'daki erkenci kardeşleri gibi onlar da sararıp solmuşlar mı, bakalım?

Bunca mimoza hikayesinden sonra, günün sürprizi Karadeniz'e yakın bir sitede oturan canım D.'den geldi. Meğer site bahçesindeki tek mimoza  açmış ve evlerine ziyarete gelmiş.