yoncalı yazı

dört yapraklı yoncalı, şansa inanır mınız sorulu hafif bir yazı yazmayı arzu ettim.
dünkü park gezisinde görmüştüm yoncaları, fotoğraf çekmiştim.
şimdi o fotoğrafları bloga yükleyemiyorum, yazıya ekleyemiyorum.
bütün heves havaya uçtu gitti, şans mı desem şanssızlık mı?

sonra bildiğimiz usulde aç-kapa bir şeyler yaptım.

şansım yardım etti diyelim, yazının ruhuna uygun olsun ve işte fotoğraflar burada.

altmışbeş yaş üzerine gün içinde sokağa çıkma izni verilince, dün kardeşimle birlikte annemi fenerbahçe parkına götürdük.

evde çay demledim, termosa koydum, üç tane fincan aldım.

eve yakın börekçi teyzelerden üçer tane peynirli ve elmalı poğaça aldım.

annemin "öff bunaltıyor bu da" itirazlarını püskürttük ve tabii ki maskelerimizi taktık.

haydi bakalım, piknik için hazırız. 

fenerbahçe'ye giderken  kardeşim, gezelim görelim diye bizi bağdat caddesi üzerinden geçirdi, trafik yükünü almıştı.

parkın yanındaki otoparka girerken önce "hiç de tenha değilmiş" düşüncesiyle biraz telaşlandık. 

sonra gördük ki, parkta gezinen insanlar vardı ancak kalabalık yoktu.

kardeşimle annem yavaş adımlarla dinlenerek gelirken ben önden seyirtip, denizi gören üstelik etrafı açıklık hem de kocaman bir sakız ağacının altında bir bank buldum. 

güzelce yerleştik, etrafa bakındık, çaylarımızı içtik, poğaçalarımızı yedik, torunlara fotoğraflar gönderdik. 

çay mı demini almıştı, poğaçalar mı tazeydi, yoksa  analı kızlı sade piknik mi keyif vermişti bilemedim.

günün anısına denk düşsün diye dört yapraklı yonca aradım.
buldum mu dersiniz?