Soğuk ve yağmurlu bir Mart günü Kadıköy'den başlayan motor yolculuğu...

 ... Haliç'teki Kasımpaşa, Fener, Hasköy, Sütlüce iskelelerine uğradıktan sonra Eyüp'te sona erdi.

Tarifeye göre 50 dakika sürecek olan deniz seyahati, havanın çok rüzgarlı oluşu nedeniyle motorun iskelelere yanaşma manevralarının daha uzun sürmesi sonucunda bir saatte tamamlandı. 

Peki bu süreden şikayetçi miyim? Hayır! Keşke Ayvansaray'a Haliç'in ucuna dek gitmiş olsaydık.

Eski devirlerde Küçüksu mesire yeriyken, Haliç'te yazlık konaklar varken, deniz üzerinde kayıklar gezinirken gidiliyordu bir ihtimal.  

Sonraki zamanlarda Haliç fabrikalarla, tersanelerle dolduğunda ve daha da sonraları sanayi artıkları güzelim Haliç'i nefes alınmaz, kokudan durulmaz hale getirdiğinde, benim için o anlatılanlara inanmak, eskiden oralarda saltanat kayıklarının gezdiğini hayal etmek imkansızlaşmıştı.  

Yakın zamanda, Haliç yeniden güzelleşmeye başladı; suyu uzun çalışmalarla temizlendi, tekrar balıklar yaşıyor haberi geldi, kıyı boyunca uzanan pek çok eski sanayi yapısı elden geçmeye başladı. 

İşte dün Kadıköy'den Haliç'e giden motorlarla yola çıkma sebebim, onarılan bu binalardan bir tanesindeki, eski adıyla Feshane-i Amire yeni adıyla Artİstanbul'daki sergileri sevgili Sezer'le birlikte gezmek görmekti. 

Hava kapalı, soğuk ve yağmurlu olduğundan yol boyunca çektiğim fotoğraflar siyah beyaz gibi gözüküyor. Aslında belki böyle nostaljik esintili bir gün için uygun düştü, denebilir.

Vapur Kadıköy iskelesinden ayrıldıktan hemen sonra  halen onarımı süren ve buna rağmen heybetinden hiç kaybetmeyen Haydarpaşa Garı'na bir selam vermeden geçmek olmazdı.

Haydarpaşa Garı'nı sancağımızda bırakıp geçtikten hemen sonra, bir süredir Haydarpaşa Limanında bağlı duran Türkiye'de yapılmış en büyük yüzer havuzun yanından geçiyoruz.

Haberlerde okuduğuma göre Rusya'ya gidecekmiş, Sibirya'daki buzkıran gemilerinin tamiri sırasında, havuza alınmaları için  yapılmış.

Seyr-üsefer devam ediyor, Kız Kulesi'ne yaklaşırken arkamızdaki Şehir hatları vapuru Karaköy'e doğru hızlanıyor  ve kuleyle aramıza girip manzaramızı kapatıyor.

Bundan sonrasında bizim motor da hızlı, Karaköy, Eminönü iskelelerine uğramadığı için doğrudan Haliç'te yoluna devam ediyor.

Yanaştığımız ilk iskele Kasımpaşa. 

Buradan ayrılırken uzunca süre askıya alınarak tamir ve bakım gören eski Osmanlı Bahriye Nezareti binasının tamamlandığını görüyorum, pırıl pırıl olmuş.

Şimdi rota Haliç'in karşı kıyısına dönüyor, yağmur hızını artırdı, camlar lekelendi, fotoğraf iyice buğulandı ya, varsın olsun.

Solda Fener iskelesinin yarısı, arkasında görünen kırmızı bina Fener Rum Lisesi binasının bir kısmı.

Az ileride sağda sahilde kadraja sığmayan Bulgar Kilisesi binası var.

Haliç'in sağ kıyısındaki Hasköy'e yaklaşıyoruz.

Balat'ın karşısına düşen bu fotoğrafta ortalarda eski adıyla Taşkızak tersanesi, yeni adıyla Haliç Port / Tersane İstanbul görünecek, eğer biraz büyütüp bakabilirseniz.

Hatırladığım kadarıyla orada da bazı sergiler, sanat etkinlikleri düzenleniyor. Asıl  istenenin Haliçport'un da  Galataport gibi bir şık AVM olması, diye duymuştum, bilemeyeceğim.

Hasköy iskelesinin hemen yanındaki Rahmi Koç Müzesi, Haliç'in yeni döneminin ilk yerleşimlerinden olmuştu. 

Deniz kenarındaki cafede güneşli havalarda oturması keyifliydi, sanırım  kış koşulları nedeniyle kapalıydı, önündeki tekneler ve sol tarafta demirli duran Fenerbahçe vapuruyla uzaktan selamlaştık.

Eyüp'ten önceki son iskele olan Sütlüce'ye yanaşmak ve kalkmak yine rüzgar nedeniyle zaman aldı.

Tekrar karşı kıyıya Eyüp iskelesine yanaşmak için manevraya başlamadan eski Sütlüce Mezbahası'nın şimdiki adıyla Kongre Merkezinin bir fotoğrafını çekebildim. 

Buraya iki senede bir Baro Genel Kurulları için geliriz, bir kaç kez de  konser dinlemeye gelmiştik.

Eyüp iskelesine yanaşırken hızlanan rüzgar yine tekneyi iskeleden uzağa ittirdi, kaptan tekrar manevra yaptı, salimen yanaştık.

Hemen Sezerciğimle buluşacağımız Feshane'ye doğru seyirttim. Kocaman binanın neresinden içeri gireceğimi sorarak öğrendim ve sonunda içerideyim.

Burası, Feshane-i Amire'nin ana girişi. İçerisi elden geçirilip onarıldıktan sonra çok ama çok güzel düzenlenmiş.

Oldukça uzayan bu postu şimdi keseyim, Feshane için ayrı bir yazı gerekecek sanırım. 

Sergi gezmesi ve dost sohbeti sonrası dönüş için bu defa Ayvansaray -Eminönü hattında çalışmaya başlayan ve boydan boya Haliç kıyısından giden tramvayı tercih ettim, sonuçtan memnun kaldım, yan tarafta araç trafiği yavaş akarken tramvayla kolayca Eminönü'ne ulaştım.

Eminönü'nden Kadıköy vapuruna bindim ve işte yeniden bizim taraftayım.

Günün başlayıp tamamlandığı yerde Kadıköy iskelesiyle selamlaşıyoruz.