RUTİN DIŞI - 5

Bu bir rutin, çünkü güneş her gün batıyor.

Bu bir rutin, çünkü her gün o vapur o saatte o yönde seyrediyor.

Bu bir rutin, çünkü fırsat buldukça vapura binip adalara gidiyorum.

Aynı zamanda, 

Bu bir rutin dışı, çünkü bugün bu saatte tam güneş batarken bir vapurdan diğer vapuru seyretmek rutin dışı, bir çeşit armağan.

RUTİN DIŞI - 4

Sabah kahvaltıyı hazırlarken, gece kuzen arkadaş buluşması yapıp geç gelen çocuklar henüz uyuyordu. 

Sanırım anne evindeyken nazlanma ve kahvaltı hazır olana dek yatakta yuvarlanma işin doğasında var. 

Ya da belki bizim neslin çocukları için öngörüsü böyle, biz gece birazcık geç gelmiş olduğumuz için az daha uyumak istesek "haydi kalkın artık" seslenmeleri ile çoktan yatağı terk etmiştik.

Demek ki bir nesil için rutin olan davranışlar diğerleri için rutin dışı olabiliyor.

Belki de o nedenle biz hâlâ büyüklerimizin sözünü "aman kırılmasınlar" endişesiyle emir telakki ediyoruz ve küçüklerimiz bizi umursamayınca "alanıma giriyorsun" deyip çatınca çok da aldırmıyoruz.

Uzaklardan bir tekne görüntüsü,

Gözün gördüğünü paylaşmak istemenin verdiği hisler eşliğinde...

RUTİN DIŞI - 3

Yine gün akşam oldu. 

Az önce balkona çıktım, çok yukarılarda martılar akşam buluşması yapmış, dönüp duruyorlardı. 

Yukarıdan bir yerlerden yavaşça aşağıya inen bir beyaz tüy gördüm. 

Bizim katın hizasına dek düz iniyordu, o sırada yönünü değiştirdi, yan apartmanın bahçesine doğru meyletti.

Epey bir süre yan yan gitti, sonra tekrar yukarıya doğru yükseldi.

Dans eder gibiydi, ahenkli, zarif.

Tamam yeter mi dedi bir ses ona ya da kendisi mi ineyim artık yere dedi, bilinmez.

Az önceki komşu bahçe gezmesi başlamamış olsaydı nereye inecek idiyse, yine tam oraya konuverdi. 

Gün boyunca yaşanan benzer saatler yerine bugünü beyaz tüyün düşüşünü seyrettiğin an ile  hatırlamak geldi içimden.

Tam o anda fotoğraf çekmedim, sadece olayı seyrettim.

Fotoğraf Aralık 2017 tarihli, doğum günümmüş o gün, kızımla karşıya geçmişiz.

Vapurdan martıların havada turlamasını çekmişim.

RUTİN DIŞI - 2

 Rutin dışı serisini yazmaya başlayalı ilginç şeyler oluyor.

Mesela sabah kalkıp buzdolabının kapağını açıyorum ve o da ne!? 

Bir kaç senedir yanmayan dolap içi ışığı yanıyor!

Nevazilli sesime aldırmayıp kahkahayı basıyorum, çok komik çünkü.

Hemen dolap kapısını kapatıyorum, gerçekten çalışmaya başladı mı?

Fakat dolap bu jestine gülmeme kızmış olmalı ki kapıyı tekrar açtığımda sonuç hayal kırıklığı...

Işık yine yok.

Rutin dışı bu değilse nedir?

Bu yaz, yıllardır ilk kez balkonumuzun sardunyasız ilk yazı oldu.

Geçen seneki böcek istilasından sonra bu bahar bir türlü elim yetemedi, sardunya alamadım gitti.

RUTİN DIŞI - 1

 

Sevgili Kaptanımız yine bir beraberce yazma etkinliğine başlayalım dedi, dedim ki söz vermeyeyim ama başlayayım peki. 

Zaten  her gün Üç Güzel'e yazdığım için haftanın üç  gününde buraya rutin dışı yazacak ne bulurum acaba derken, rutin dışı önüme geliverdi.

Dün sabah bir gece öncesindeki yüksek ateş tarafından tepilmiş ve yatağa yapışmış şekilde uyanmamış olsaydım, sabah deniz otobüsüyle Şulem ve Arpiciğimle Mudanya'ya gidecektim. Hem C.ciğimi hem de Elektramı görecektim. Ama kısmet değilmiş, gidemedim.

Sabah doktora gidip sinüzit olduğumu öğrenip ilaçlara başlayınca biraz gözüm açıldı. Öğleden sonra Şulem uğradı ve Elektramın hediyesi Bursa'nın ünlü tahanlı pidelerini kapıma kadar getirdi. 

Ehh Allahın günü tahanlı pide yemek ihtimalimiz olmadığına göre, bundan daha rutin dışı bir durum olabilir mi?