metro yolculuğu yapan bir eski istanbul'luyu gözlemek

sabah deniz otobüsünü kaçırdım, vapura yetişeyim bari, koşa koşa metro istasyonuna gidiyorum.
istasyona girmeden hemen önce, yaşlıca bir bey görüyorum. 
bakın yanlış yazmadım; adam değil, bey. çünkü elinde eski tip bond çantası, sırtında klasik trençkotu olan birisi "bey" tanımına uyar, "adam" değil.
ben tıkır tıkır topuklarımla girişe ilerlerken, yanımdan hızlı adımlarla geçiyor. turnikeyi geçerken güvenlik görevlisine soruyor "kadıköy'e buradan mı gidiliyor?"
görevli, "sağdan ikinci girişten" diye kısaca açıklıyor.
önümsıra yürüyen merdivene doğru ilerlerken -kendi kendisine mi konuşuyor, bana mı söylüyor belli değil- itirazını belirtiyor "sabah idmanı gibi, yürü yürü bitmiyor".
ben beyanı üstüme alınıp cevap veriyorum "evet uzun yürünüyor, e5'in altına doğru ilerliyoruz".
neden orada olduğunu açıklaması şart gibi, "kadıköy'e acele gitmem gerekti, bir iş vardı da..."
gönlü ferah olsun bari, "onbeş dakika'da kadıköy'e varırsınız" diyorum.
ikinci defa yürüyen merdivene binmeden önce, oradaki görevliye yine soruyor; kadıköy yönüne buradan mı gidiliyor?
peronda beklerken çevreyi inceliyor, saate bakıyor "iki dakika sonraymış" diyor.
tesadüfen aynı vagondayız, yer var ve yakın yerlere oturuyoruz. böylece, çantasını özenle açıp, küçük su şişesini çıkarmasını, içmesini, kapatıp tekrar çantasına yerleştirmesini izliyorum.

sonrası mı?
bilmem, ben vapura yetişeceğim. hızla yukarıya doğru koşturuyorum.