Jean-Louis Trintignant ve Emmanuelle Riva benim için iki önemli oyuncu.
İyi oyuncu olmalarının ötesinde, onlar unutamadığım iki film Un homme et une femme/Bir Erkek Bir Kadın ve Hiroshima, mon amour/Hiroşima Sevgilim filmlerinin zihnimde yaşayan karakterleri.
Şimdi onları Michael Haneke'nin Amour/Aşk filminde iki yaşlı ve yalnız insan olarak seyretmek, içimi iki kez sızlattı.
O hayalimde yaşayan genç film insanlarının "karakterlerin" de bir gün yaşlı insan olacağını düşündürdüğü için, hem de iki oyuncunun olağanüstü başarıyla yansıttığı yaşlı insanların gerçek hayattaki izdüşümleri, karşılıkları nedeniyle...
Hayatınızda, yakınınızda tanıdığınız yaşlı çiftler varsa, "AŞK" sizi daha derinden etkileyebilir.
Biz filmi seyrederken, evinde bulunduğumuz arkadaşımızın telefonu çaldı.
Arkadaşımız, çocukluğundan beri tanıdığı aile dostu yaşlı bir çiftten hasta olan kadın eşin az önce vefat ettiği haberini aldı.
Çok garip hissettik kendimizi, üzülmenin yanısıra sırtımız ürperdi. Adeta filmin anlattığı derin kederi tam içinde, çıplak gerçekliğiyle yaşadık.
Hayat mı sanat mı önden gidiyor, yol gösteriyor...
Ne dersiniz?
ben kismetse bu hsonu izleyecegim arkadaslarimla... yazini okuduktan sonra simdi biran once hsonu olsun istiyorum.
YanıtlaSilMuhtarcığım,
YanıtlaSilBugün bir arkadaşımla konuşuyordum, "o kadar gerçek ki, annemi görür gibi oldum" dedi.
Sarsıyor, çok.
dur bir izleyeyim bakalim ben nelere hissedecegim.. ne cok guzel film var. fakat ben bu aralar fen sekilde dokumanterlere sarmis vaziyetteyim. Netflix'd en son izledigin programa gore yukleme yapiyor.. daha da guzel dokumanterler cikiyor.. ne cok seyi eksik ve yanlis bildigimi ogrendikce, bir ogrenme aski geldi. haydi hayirlisi.
YanıtlaSilhaziran'da gelince kahveler benden :-))
Yaşasın!
YanıtlaSilHaziran'da geliyor musun?
Çok güzel. :))
Fakat bu kahve sohbeti uzun mu uzun olmalı, haberin olsun. :)
insallah :-))
YanıtlaSil