cuma günüydü, pazara gitmeye hazırlanıyordum...

...bu defa meteoroloji tahminleri yanılmadı ve tam saatinde yağmur başladı.
bir gün önce ılık sonbahar günlerine methiyeler düzmüşken, havanın gerçekten soğumuş olacağına hiç ihtimal vermediğimden olsa gerek, yağmura karşı bir şemsiye ve olsa olsa azıcık sernlemiş hava için ince bir hırka alıp dışarı çıktım
ve, apartman bahçesinden çıkıp üç adım atmışken  eve geri dönüp, tayt, bot ve yağmurluk kuşanıp tekrar çıktım.
dur yağmurun dinmesini bekle, değil mi? hayır, olamaz! çünkü, turşuluk malzeme almak, sonra da turşu kurmak programı beş gündür yapılıyor. bu önemli karar yerine getirilmeli.
artık, kornişon salatalık mı olur, acur mu olur, körpe, küçük köy biberi mi olur epey bir malzeme aldım, eve koşarak döndüm.
bilimsel çalışacağım için, turşu atölyesi notları çıktı, mutfak tartısı masa üstüne alındı, sarmısak soyuldu, nohut hazır, maydanoz ve dereotu temizlendi, malzemeler yıkandı, kavanozlar da tamam...

turşu yapmak demiyoruz değil mi? turşu kurmak işin adı.
evet, basbayağı teknik bir iş bu. 
salamura için tuz ölçülü, suyu ölçülü, kavanoza malzemeyi koymanın bir sırası var, destek malzemelerinin azı karar, çoğu zarar, gibi gibi...
boy boy kavanozların içine malzeme yerleşmesi tamamlandı, salamura hazırlandı, malzemenin üstüne dikkatlice eklendi, kapaklar kapatıldı, kavanozlar  mutfaktaki en uygun yere yerleştirildi ve son olarak ağrımaya başlayan sırt biraz esnetildi.
tamamdır!
biraz nefeslenip, mevsimin son çileklerini güzelce yıkayıp, ayıklayıp reçel yapmak üzere hazırlayınca...