MONTEBİANCO

İki gündür, senelik rutin sağlık kontrollerinin bir parçasını ve onun tetkiklerini tamamlamak için karşı kıyıya taşınıp duruyorum.

Karşıya geçmişken günü değerlendirmek mantıklı olanı; sergi olur, arkadaşla bir kahve içme buluşması olur...

Dün işlerimi bitirince Emirgan'a uzandım. Şekerpembe ile buluşacağız, Sakıp Sabancı Müzesi'nde Marina Abramoviç var, sergiyi merak ediyoruz. Hem o kadar Modern Sanat Dersleri aldık geçen aylarda, bakalım öğrenmiş miyiz? 

Şekerpembe'ciğimi beklerken eskiden sevimli bir muhallebici olan, şimdinin devasa mekanında tavuklu pilav yedim, tatlıyı sonra arkadaşımla birlikte yemek için atladım, sade kahve içip kalktım.

Sergi ilginçti. 

Şimdi koca Marina Abromoviç  İstanbul'da dedikten sonra, bu tanımlama biraz cılız kaldı, farkındayım. Ancak, sergilenen pek çok performansını, işini internette zaten gördüğüm bir sanatçının şahsen gerçekleştirdiği bir canlı performans mutlaka çok çok daha etkileyici olurdu.

Onun yerine yapılan çağrıya cevap veren genç sanatçıların, sergi süresince dönüşümlü olarak gerçekleştirdikleri performanslar sergileniyor. Belki gerçekten sanatın bu haliyle ilgilenenlerin daha çok ilgisini çekecektir. 

Burada, sergiyle ilgili tanıtıcı özelliği ağır basan bir yazı bulacaksınız. 

Bu arada, sanırım, müzenin bahçesindeki mimozanın açmış olması, beni sergiden daha çok etkiledi.

Bugünkü karşı kıyı seferinde, kendisini görmeyi arzu ettiğim arkadaşımın işi çıkınca, dönüş yolunda vapur sefası üstüne, Kadıköy Çarşısı gezisiyle yetinmem gerekti. 

Daha vapurdayken Baylan'da şöyle güzel bir tatlı yesem diye hayal kurmaya başlamıştım. aklımda trüf vardı. sonra menüye bakarken montebianco aklımı çeldi. İyi de olmuş, gayet hafif ve leziz bir kestane püresinden yapılmış bu  tatlı gönlümü fethetti. 

Şuraya Baylan klasiklerinin ekleyeyim, merak eden olursa bakabilsin diyerek.

Bu siklameni, iki ay önce almıştım. Uzun süre nazlandı, tek tük çiçek verdi. Sonra hava soğuyunca kendini buldu ve mutlu mesut açmaya başladı. Yerini sevdi, derler ya... Öyle!