Dün akşamüstüydü, Beşiktaş meydanında büyük bir yaya kalabalığı içinde karşıdan karşıya geçiyorduk.
Yaya geçidinin ortasında -sanırım bir elektrik direği idi- elle yazılmış ve direğe yapıştırılmış bir uyarı yazısı gördüm.
İlk anda sadece yazıya gülümsedim, bir an sonra kalın kartonun üstünün kamusal iletişim alanı haline geldiğini gördüm ve kahkahamı tutamadım.
Fotoğrafı büyütürseniz görecekseniz, yazılar elle yazılmış ve notlar tekrarlanan akış içinde yaşanan tecrübenin iletilmesi amacını taşıyor. Buraya sırayla yazayım:
- YILDIZ METRO GİDER ( iki satır arasında yön gösteren ok işareti var )
- Yolu yokuştur ( sol tarafta, yol tanımı yapılmış )
- Çok yürüyeceksiniz ama ( metroya gider dedik, yürümeyeceksiniz demedik der gibi )
- Maalesef doğru ( teyit bilgisi )
- Otobüsle çıkın ( yol gösteren öneri )
Dünden beri yeni eklemeler olmadıysa, şimdilik kamusal toplu iletişim tabelasında durum bu.
Yaptığım arama sonucu öğrendiğime göre, Yıldız metro istasyonu M7 metro hattının bir durağı ve bir ucu Mahmutbey'e kadar gidiyor.
Beşiktaş'tan başlaması planlanan hattın Beşiktaş ile Yıldız arası, metro kazıları sırasında rastlanan arkeolojik buluntular nedeniyle henüz tamamlanamadı.
:)) güzel bir iletişim etkilenmesi olmuş.
YanıtlaSilTahminimce, bu yazışmaların sahipleri çevredeki çeşitli üniversite ve liselerin öğrencileri, çok hoşlar. :)
Sil:))) çok tatlı yaaa, en bayıldığım şeyler bunlar! hayır hep böyle tatlı bir iletişim olsa insanlar arasında keşke..
YanıtlaSilgeçen ben de denk geldim benzerine, marketin önünde bir kağıt. geçen hafta şu tarihte bana bu noktada yardım eden herkese diye bir başlık, ne yaşandı belli değil ama "bebek de ben de iyiyiz, gerçekten çok teşekkürler" yazısını görünce içimde ılık ılık bir şeyler oldu :) ufacık bir noktada birbirine dokunan sonra bir daha asla bir araya gelinmeyecek anonim ilişkiler, sanırım insanların en doğal ve en güzel halleri...
Yaa, hem de ne güzel olurdu böyle eğlenceli tanımlarla yaşasak... Oysa, o tabelaya ulaşmadan az önce, Beşiktaş meydanında yapılan düzenlemeler nedeniyle daralan yola doğru sandalyesini çıkarıp oturmuş bir adam, önünden hızlıca yürüyerek vapura, motora doğru gitmeye çalışan akşam yolcularına heyheylenip, belediyeye ağız dolusu söyleniyordu. Oysa, sandalyesini iki adım geri çekse, kalabalık yatıştıktan sonra istediği kadar otursa, olurdu herhalde.
SilBu ne güzel bir müjdedir. Küçük bir alanda olsa da içimizdeki ses dışa yansıyor. İnsanlarımız konuşarak isteklerini dile getirmeseler bile yazmanın, iletişim kurmanın önemini kavrıyorlar. (Umutsuzluk olmasın diye "yavaş yavaş" yazmışken sildim.) Umarım açılış töreni yapılmadan önce o hat hizmete sunulur. Biz sabırla beklemesini bilen bir toplumun bireyleriyiz.
YanıtlaSilGençlerden umutluyum sevgili Makbule Hanım, her şeye rağmen...
SilBakalım, sabreden dervişler muradlarına ne zaman erecek. :)
haha, çok iyiymiş, pek severim bu tür "duvar yazıları"nı :)
YanıtlaSilÇok tatlıydı, günümü güzelleştirdi resmen. :)
SilMilletçe o kadar sıkıntıya rağmen şu tip işlerden vazgeçmeyişimiz bizi ayakta tutuyor sanırım:)
YanıtlaSilBiz de kuzenimle tam da bu konuyu konuştuk, o dışarıdan bir gözle Avrupa'yla karşılaştırdı bizde olan biteni, bizi halen ayakta tutan bu yardımlaşma ve dayanışma duygusu dedik.
Sil