İSTANBUL, ÖĞLEDEN SONRA...

Böyle bir karışımın çikolata sayılabileceğini kim öngörmüştü acaba?
Küçük kız kendiliğinden düşünmüş olabilir miydi?
Yoksa, herşeyi bilebilen babasına mı sormuştu?
"Bunun içinde ne var baba?"
Ya da belki, babası bir şeyler anlatırken öylesine söylemişti de, meraklımızın aklında kalmıştı. Bir gün canı çok çikolata istediğinde ve henüz akşam olup baba dörtdörtleri getirmemişken "biz yapalım, o zaman" denmiş olabilir miydi, kardeşle birlikte?
"Dörtdört" kırmızı renkli bir karton kutunun içinden çıkan, kağıtla sarılı sekiz parça dikdörtgen çikolatanın adıydı.
"Dört sana, dört kardeşine!"
Akşam, -her akşam değil galiba, haftanın iki-üç akşamı olsa gerek- baba eve gelirken alırdı, kapı ağzında paket havada kapılır ve paylaşılırdı.

Karışım, ki adı çikolata yapmaktı, kakao, kesme şeker, bazen su, bazen sütten oluşurdu.
Dört beş tane kesme şeker, biraz su veya sütle gevşetilir, içine bir kaşık kakao tozu konur, küçücük bir kapta karıştırılır, boza kıvamlı bir bulamaç haline gelene dek, içine bir o malzemeden, bir diğerinden eklenir ve biraz katılaşsın diye buzluğa kaldırılırdı.
Çok geçmeden, "oldu mu bu?"nun cevabını almak için parmakla kontrol edilir, "olmamış daha" sonucu alınır, bu arada bir parmak çikolata yalanıverirdi. Böyle böyle, o nesne hiç donamadan, yalanıp yutulmuş olurdu.

Aradan kaç sene geçtiği o küçük kızın bile malumu değilken artık, başka bir küçük kızın da çikolata yapası tuttu. Şimdiki zamanda eskisi gibi yokluktan değil, biraz tat avcılığından, biraz meraktan, biraz "biz eskiden kendimize çikolata yapardık" hikayesinin cazibesinden...
Asri zaman çikolatasını yapmak kolay!
Kakao tozundan da yapsan, tablet çikolatayı eritsen de, yapılan iş, var olanı çeşnilendirmek bir çeşit. Sıcak suda erit, içine tereyağı ekle veya süt kreması, çok istiyorsan fındık, ceviz filan da eklenebilir, sonra kağıda dök ve soğut. Ohh, mis gibi tat işte!

Havanın iyiden iyiye soğuduğu, yağmur bulutlarının gökyüzünü erkenden kararttığı, hasret mi hüzün mü belirsiz duygunun göz kırpttığı bir öğleden sonraydı.
Daha fazla içerde duramadı kadın, caddeye çıktı.
Kitapçıya baktı, girmedi geçti. Muhallebici göz kırpttı ışıltılı vitriniyle. Çikolata soslu muhallebi söyledi. İlk kaşıkta hatırladı, o tadı. İşte! Çocukluğunun el yapımı çikolatasının lezzeti, bu!
Ne tuhaf, nasıl da umulmadık zamanlarda çıkıveriyor dip bucaktan sesler, tatlar, resimler...
Üstüne sade kahve söyledi, dışarda yağmur devam ediyordu ince ince.




Fotoğraf evde yapılacak eğlenceli şeyler anlatan adresten, bi bakın.
.