GİTME EVLADIM!

Bu akşam kızım Fransa'dan dönüyor. Üç haftadır Brötanya'da bir yaz okulunda.
Dün telefonda "bir daha Fransa'ya ayağımı basmam anne" dedi! Hatta Avrupa'ya gitme niyeti yokmuş.  Haa, belki İtalya olabilirmiş ne de olsa orası bize benziyormuş.


Üç haftadır saat on civarı yaptığımız günlük konuşmanın ana konusu hava! Çünkü, hava sürekli ya soğuk, ya rüzgarlı ya da yağmurlu.
İkinci konumuz, "buralar köy gibi, alınacak bir çöp bile yok", İstanbul'un içinde yaşarken kanıksanmış büyüklüğü  farklılığı zenginlği, hep gidilmek istenen yer olan Avrupa'da birdenbire değer ve önem kazandı.

Son hafta, bütün bu şikayetlerine bir de -viral olduğunu sandığım- bir hastalık eklendi; ilk gün boğaz ağrısı, nezle, derken dün bütün vücudunda kırmızı bir döküntü olmuş.
Taa buradan oraya çocuğumu doktora götürsünler diye yanında kaldığı Fransız anneye ricalar, öğretmeniyle konuşup doktor/ilaç masraflarının sigorta kapsamında olduğunu hatırlatmalar filan hiç işe yaramadı. Fransız anne (ya da Fransız ev sahibesi diyelim) götüre götüre bir eczaneye götürdü kızımı ve eczacının verdiği semptom azaltıcı uyduruk bir ilacın parasını çocuğuma ödetti. Hiç bizim kafamıza uygun bir hal ve davranış mı bu şimdi?
Bu yolculuk kızımla birlikte benim de eğitimime katkıda bulundu!

Şimdi şu fotoğrafa bakıp, bütün seyahat dergilerinde görülen ünlü Mont St. Michel değil mi orası? Buraya da gidilmez miymiş, demeyin.
Eskiden olsa ben derdim. Şimdi vazgeçtim. Çok özledim çocuğumu.
Gitme evladım, kal evinde!