KIZAMIKCIK, SANIRIM...

Dün gece çiçeğimi karşıladık, sarmaş dolaş öpüştük, eve geldik. Güzel!
Kızım "bak işte bunlar anne, her tarafımı kapladı, çok kaşınıyor" diye hastalıklı geçen haftanın sonucunu gösterdi.
Hemen kaşıntı gideren jel ilaçtan sürdüm, biraz sakinleşti. Uyuduk.

Sabah, uyku sersemi "yahu bu döküntüler kızamık filan olması, gerçi aşısı var ama..." diye düşünürken buldum, kendimi.
Kütüphanenin ücra köşesine atılı kalmış -alınış tarihi olarak 1992 yazılı- Bambino Çocuk Bakım Ansiklopedisi'ni buldum, çocukluk hastalıklarına baktım.
Hayır, kızamık değil. Kızamıkta kesinlikle çok yüksek ateş olurmuş, kızımın ateşi çıkmamış.
Kızıl mı acaba? O da değil, döküntülerin muhtemel, temsili resimleri var, uymuyor.
Suçiçeği olmuştu bebekken, o da değil.
Bu da ne? Kızamıkcıkta ateş olmazmış, boğaz ağrısıyla başlar, soğuk algınlığı, nezle görülürmüş, gözlerde rahatsızlık olurmuş ve kırmızı benekler vücudun her tarafını kaplarmış. Ve de hastalığın diğer adı Alman kızamığı imiş.
Yahu, zaten bizim kız kendinden bir hafta önce evden ayrılan Alman arkadaşının  o sırada hasta olduğunu, hastalığının galiba ondan geçmiş olduğunu söylemiyor muydu? Al işte!
İçeriye seslendim, "yavrum sen kızamıkcık olmuşsun!"

Hastalığa teşhis koyduktan sonra tedaviye sıra geldi.
O daha kolay. Daha bir ay önce Özlemaki'nin gönderdiği kantaron otlarını zeytinyağına yatırmamış mıydım?
Özlemaki "kantaron ciltle ilgili yaralara da iyi gelir dememiş miydi? İki sene önce Bozcaada'dan topladığım kantaron çiçeklerinin şifasını annemde görmemiş miydik?
Demek ki, kantaron yağı kızımın döküntülerini de hemen iyileştirecek. Bugün iki fasıl sürdük; eve dönmeden önceki iki gün sıkıntıdan sinirden hatır hatır kaşımamış olsa, yarına birşeyciği kalmazdı ya, bu halde bile işler yoluna girdi bile.

Not:
Kendi kendine doktorluk bir yere kadar! Yarın doktorumuza sorup, tahminimden emin olacağım.
Gerçi olan oldu, döküntü olunca iyileşme de başladı, ama, kayıtlara geçsin.