bir anons sesi çınlıyor, kulaklarımda...

fakülteye kayıt yaptırtım, nasıl şaşkınım, kendimi koca şehirde  kaybolmuş hissediyorum.
bir ay sonra -1 kasım olmalı- üniversite açıldı. yurtta kalacağım, çemberlitaş kız yurdu. bir kaybolma korkusu daha!
kalacağım odaya ilk girişim nasıl olmuştu, yanımda birisi var mıydı, hatırlamıyorum.
yedi kişilik bir oda. altı tane hiç tanımadığım kız. istanbul üniversitesinin çeşitli fakültelerinden.
"bu senin yatağın" dedi birisi, geçen sene o yatıyormuş orada. şimdi ona dik duran yatak boşalmış, kıdemli olarak oraya geçmiş, eski yatağı bana kalmış, böylece.
yatağın yanındaki duvarda robert redford'un bir posteri, a4 sayfası boyunda. "akbaba'nın üç günü" filminden olmalı, çok yakışıklı. soruyorum, "senin mi, bunu ister misin?". sever misin, diyor. "evet". o zaman  kalsın ben arada bakarım, diyor.
diğer kızlardan biri okuluna pek devam etmezdi, yutta da az kalırdı. diğer ikisi yakın şehirlerdeydi sık sık gider gelirlerdi. biz yurtta ve odada daha çok kalırdık, daha çok beraberdik.
robert redford'unu paylaşan yatak komşum, onunla aynı fakültedeki diğeri ve sağ yanımdaki yataklardaki iki kızkardeş, o günden başlayarak yurtta kaldığım bir sene boyunca o  bana kol kanat gerdiler. yemeklerimizi de paylaştık, dertlerimizi, sevinçlerimizi de...
yurtta telefonlar santralden dahili anons sistemiyle bağlanırdı, kulağımda  oda arkadaşlarımın adlarına gelen telefonların anonsu...
belki bugün gibi soğuk ve gri bir gündü, kızkardeşlerle akşamüstü konak sinemasına gitmiş, çıkışta yurta dönmeden önce karaköyde adapazarı usulü ıslama köfte yemiştik. şimdi ne konak sineması var, ne ıslama köfteci, ne de o eski biz...
bugün aradı arkadaşım, yıllardır konuşmamıştık. söyleyeceği içime doğmuş gibi...
kardeşlerden  biri beyin kanaması geçirmiş, yoğun bakımdaymış, durumu kritikmiş, umut pek azmış!
inanılır gibi değil. nasıl olur?
zaman geçti, o genç üniversiteliler artık emeklilikleri gelmiş meslek yorgunu insanlar oldular ve birisinin beyni o kadar çok yoruldu ki, kanadı!
gözümün önünde güler yüzü...
dua ediyorum.