ZAMANIDIR...

Geçen pazar sabahı Bodrum'a doğru yola çıkmadan önce, İstanbul'da mor salkımlar henüz tomurcuk kapsülündeydiler, genç erguvanlar azıcık renklenmeye başlamıştı.

Bodrum, serindi yağışlıydı ve yine de deli bir baharın içindeydi; yeşilin her tonu coşmuş, coşmuş, coşmuştu.

Üç gün boyunca, yıllardır arkadaşlarımdan dinlediğim olağanüstü doğayı, baharı yaşadım; her şey tam da hayalimdeki gibiydi.

Pazar günü Milas yolunda Alaçam'da cesur bir kadının çiftliğinde misafirdik, sevgili M.'nin otuz sene önce İstanbul Film Festivalinde seyredip, ertesi gün büroda  heyecanla anlattığı "Kırda Bir Pazar Günü" filmini mutlulukla yaşadık, adeta. 

Pazartesi, gün boyu koyları, sahilleri gezip dolaştıktan sonra,akşam  sağanak yağmur başlamadan hemen önce sığındığımız kardeş evinde, battaniyeler altında seyrettiğimiz film ayrı bir keyifti.

Bizde gösterilmemiş bir film; "The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society" nefis bir direniş filmiydi. 2. Dünya savaşı döneminde bir kitap kulübü aracılığıyla gelişen olaylar ve genç bir yazarın öyküsü...

Salı günü Bodrum yarımadasının entellektüel ve estetik duraklarından ZAİ'de zaman geçirdik, kahve içip sohbet ettik. 

Çarşamba başka bir sanat gönüllüsü mekana gittik, henüz açılmamış olmasına rağmen Dibekli Han'da dolaştık, sanatlı zamanlarının nasıl olacağının hayalini kurduk.

Perşembe akşamı, bir gece önce yol yorgunu dönüşe rağmen Baba Sahne'deki "Don Kişot'um Ben" oyununu kaçırmadım. İyi ki de kaçırmamışım, Tüm ekip ve Ozan Güven harika idiler, son zamanlarda izlediğim en enerjik ve protest oyundu, diyeceğim.

Erguvan zamanı geldi, bu bahar da...
Buldukça, gördükçe seyretmek, fotoğrafını çekmek, göstermek zamanı...