Demeyeydim, iyiydi aslında!
Öğlen saatlerinde motorla Beşiktaş'tan Üsküdar'a geçiyordum. Oğlum ve gelinciğime yukarıdaki fotoğrafı gönderdim ve altına "gri bir İstanbul günü" yazdım.
Oğlum gözyaşı emojisi ekleyerek, "bu gri mi?" yazdı.
Çocuk haklı, Hamburg'un kış gökyüzü kurşuni duruşlu olmalı. Günler bizden kısa, bize göre çok kuzeydeler, haliyle renk tanımlamaları ciddi değişkenlik gösteriyor.
Üstelik motor Üsküdar'a yanaşırken başımı sola çevirip, Boğaz tarafında gri ve daha gri arasındaki farktan daha fazlasının olduğunu, güneşin ışık saçar halini görünce, coğrafyamıza içten sevgilerimi gönderdim.
Oysa, henüz iki üç saat öncesinde metrobüsle köprü üzerinden Anadolu'dan Avrupa'ya geçerken gökyüzü gri bulutlarla kaplıydı.
İstanbul'u durup durup yine yeniden sevmemiz boşuna değil.
İstanbul, bu nedenle işte kanına girdimi insanın o işve naz halleri o deli eden baş döndüren havası ve hayatı ile yine de ve yeniden vazgeçilmezi oluyor :)) iyi ki..
YanıtlaSil