NE DİYECEKTİM?

Yine dağdan aşağı çığ kıvamına gelmek üzere yuvarlanan kartopu yumağı andırışlı günlerdeyim, günlerdeyiz.
Gündem değişiyor, sabahtan akşama, akşamdan sabaha.
Harala gürele, kavga kıyamet, kafa karışıklığı... Sakin ol bekle, diyen pek yok.
Bir yandan açılım, bir yandan domuzlu virüs, diğer yandan bayrak indiriciler, hiç bir şeye aldırmadan sınavları zırt pırt şekilden şekle sokanlar, yazılan tarih, yazılamadan geçen küçücük hayatlar...
Öyle işte.
Bütün bunlar yaşanacak bitecek, sonra geriye bakıp neler olduğunu kitaplardan okuyacağız. Bugün içindeyken kâh anlamadığımızı kâh farklı algıladığımızı, bambaşka göreceğiz, şaşakalacağız.


Geçen hafta, "kendinizi şanslı görüyor musunuz" sorusunu ortaya atmıştım. Evet, şans yaverimdir diyen de oldu, nerde bende şans bahtsız bedeviyim diyen de...

Önce kendi soruma cevap vereyim. Ben de kendimi şanslı görenlerdenim.
Yakın zamana kadar bunun tersini söylerdim, oysa. Tam ne zaman aklım başıma geldi ve kararım değişti, bilemiyorum.
Yoo, piyango çıkmadı, aniden dünyamdaki bütün olaylar düzelmedi, şan şöhret sahibi olmadım. Belki olgunlaştım, belki hayatımın değerinin farkına vardım. Hayatımın, kendimin, çocuklarımın, yaşadıklarımın, dostlarımın, dünyanın, nefes almanın, ...... herşeyin.

Sonra bir gün bir kitapta* okudum.
Diyor ki, "kendini şanssız görenlerin büyük çoğunluğu, bunu düşüncelerini, algılarını, hayatlarını bu şekilde tanımlamalarını haklı çıkaracak aksilikler yaşamışlardır. Ancak daha ilginci, şanslı olduklarını ifade edenler de en az kendilerini şanssız sayanlar kadar ağır koşullar yaşamışlardır. Nasıl oluyor da bu insanlar kendilerini "şanslı" görüyor peki? Bilinçsizliklerinden ya da saflıklarından mı? Hayır, tam aksine!
Bu kişilerin yaşadıkları o zorlu deneyimler, her şeye karşın öğrenmelerine, gelişmelerine, daha iyi insanlar olmalarına, hayata ilişkin bakış açılarını genişletmeye, taşları yerli yerine oturtmalarına, bastırdıklarını özgür bırakmalarına yaramış ve böylece iyi olan her şeyin bir armağan olduğunu, eğer kişi yaşadıklarına anlam vermeyi dener ve o anlamı çevresindekilerle paylaşmayı seçerse, tüm bu sıkıntılardan bilgelik yemişinin toplanabileceğini kavramışlardır.
Bu insanların ortak özellikleri, olumlu, iyimser, edimlerinin sorumluluğunu taşıyan, karşısındakini suçlamayan, hatalarından sonuç çıkaran, özgüvenli, azimli, çözüm odaklı, hayal kurabilen, yapıcı, başka insanlara katkıda bulunan, sevecenlik, şükran duygusu, coşku, neşe gibi olumlu duyguların bilinçli üreticisi ve yayıcısı olmaktır.
Kısacası şanslı insanın hayat karşısındaki tavrı, onun temel özelliğidir. Şanslı oluş, varoluşumuz için tercih ettiğimiz hayat tavrımızın bir yan ürünüdür."

İşte dedim, bu tam da benim düşündüğüm. Arkadaşlarıma bu keşfimi anlatmalıyım.
O gündür bu gündür, kitabı yakınlarıma armağan ediyorum. Ne olur ne olmaz, okumayan kaçamasın elimden diye burada da böyle beyin yıkıyorum, işte.

Okuyun lütfen!
Bu karamsarlığa yatkın günlerde biraz ışık girsin pencereden içeri.




*Kitap:
İyi Hayat
Alex Rovira
Literatür
.