MEKTUP

Çekmece düzenlerken, babamın arkadaşının mektubunu bulmuştum ya, bugün başlıyoruz. "Kadı Efendi'nin Seyahatnamesi"nin ilk bölümü bugün.
Mektup'taki isimleri belirsizleştireyim dedim, önce. Düşündüm ki, madem bir belge bu, öylece kalsın en iyisi.

Mektupta adı geçen kızlar, kardeşimin ve benim arkadaşımızdı. Gerçi yaşlarımız tam denk değildi ya, olsun.
O zamanlar babaları aynı yerde görev yapan çocuklar arasında bir tür akrabalık gibi "doğal arkadaşlık" oluşurdu. Birlikteyken can ciğer olunup, görev yeri değişince bir daha hiç görüşülmeyen o kadar çok çocukluk arkadaşım oldu ki!

Fotoğraftaki kızlar, soldan sağa yaş sırasıyla oturtulmuşlar.
En küçük kardeşim, yanında iki yaş büyüğü Cavidan, yanında bir yaş büyüğü Ekmekçikız, sağ baştaki benden iki yaş büyük Handan.

Bak şimdi bir türlü emin olamadım, küçükle büyüğün adlarını karıştırmış olabilir miyim?

Gelelim mektuba....


******************************

7.3.968, Ödemiş


Sevgili Kardeşim,


Geleli bugün tam bir hafta oluyor. Ödemiş’i epeyce tanıdım sayılır. Hepinize ayrı ayrı ve uzun uzun anlatmak isterdim. Bunun için daktilo makinası ile 8-10 kopya çıkarmak istedim. Böyle özel mektuplar zabıt katibine yazdırılamayacağına, benim de bir ayda zor altından kalkacağıma göre bir kişiye uzun yazıp diğerlerine okutmaktan başka çare yok. En iyisi bizim Kadir'e bu mektubu ver. 8-10 nüsha çıkarsın. Sağa-sola dağıt (artarsa bir tanesini de bana gönder).


Bu mektubu Coşkun Bey, Başefendi, Kaymakam Bey, Vural, Reşit, Milli, Gençoğlu, Edip, Ortaokul Müdürü ve Yardımcısı, Fuat, Tahir Ağa, Hamide, bizim Muzaffer Lekesiz başka olmak üzere bütün arkadaşlara okut. Vural, Milli Münafık gibiler evlerine de götürüp okusunlar. Hepsine ayrı ayrı bayram tebriki ve mektup göndereceğim. Ama uzun uzadıya masal anlatmaya takatim yok. Ne olur beni kurtar. Dediğim gibi en kolayı Kadir'e bol bol teksir ettirmek.


Şimdi aldı sazı eline Macit bakalım ne dedi:



KADI EFENDİNİN SEYAHATNAMESİ

Bölüm 1
Ölüm Allahın emri-ayrılık olmasaydı


Önce, Fuat ağanın bana Eczanenin köşesinde verdiği kanyağı açtım. Tepeme dikip, uzun uzun içtim. Şişe yarıya geldi. Türkan’a “Fuat konyak getirmiş” dedim. Sesi çıkmadı. “Celal Sungur’un tarlası burası!” dedim. “Hey gidi günler!” dedim. Türkan’da laf yok. Çerikli'ye yaklaştık. Delice köprüsünden geçerken “Yerköy hudutlarından çıkıyoruz!” dedim. Arka sıradan çıt çıkmadı. “Numan Usta’nın lokantası” dedim. “Evet” dedi. Bu "evet"le Ankara’ya kadar idare ettik. Bol bol düşündük. Konyağı bitirdim. Gözümün önünden Vural'ın yanaklarından süzülen yaşlar hiç gitmiyordu. Keşke son anda Vural'a hiç bakmasaymışım.


Paketin birinde “Dikkat-yolda açılacak” yazılıydı. Nafiz Çorumluoğlu’nun veya Muzaffer Lekesiz'in yazısına benzettim. Muzafferinse içine sıçan ölüsü koymuştur, Başefendininse rakı koymuştur dedim. Şoför inanmadı. İkinci tahminim aşağı yukarı doğru çıktı. Ama rakı yerine votka ve soda ile fındık-fıstık vardı. Daha iyi. Fındık fıstığı Handan’la Cavidan derhal temize havale ettiler. Votka Ödemiş’e nasip oldu. Soda duruyor.


Cavidan’ın midesi bulandı. Kayadibi lokantasında karnımızı doyurduk. Derken Handan Cavidan uyudular. Biz düşünmeye devam ediyorduk.


Ankara’ya yaklaşırken bir yağmur başladı. O da geçti.

****

Bölüm 2
Ankara’da yedim taze meyvayı


İstanbul garajına arabaya çektik. Bir arabaya atlayıp doğru Bacanakların evine gittik. Baldızın öğle tatiline eve gelmesini bekledik. Yüksek ihtisas hastanesinde Kayınpederi ziyaret ettik. Kayınpeder prostat ameliyatı olmuş, böbrek taşını da almışlar. Zayıf, fakat iyi bulduk. Sevindik. Ver elini İstanbul garajı. Ankara’da hani 15 dakika daha durabilecek zamanım olsa Piknik-Yüksek Hakimler Kurulu- Hacı Bayram Camii üçlüsüne uğrayacağım. Ayağımız alışmış birader. Ne dersen de.


Ama Hergele Meydanından bir miktar meyva alacak kadar zamanımız vardı. Ayva çok güzeldi. Polatlı’dan geçerken bizim hanım ilk defa konuştu: “Polatlı’ya tayin edilseydik! Yakınca!” dedi. “Evet” dedim. O da bu evetle Afyon’a kadar idare etsin. Etti de… Sivrihisar’ın orada iki levha var. Birinde Afyon-Uşak-İzmir yazıyor. Öbüründe Eskişehir-Bursa yazıyor. Birinci yolu tuttuk. Bildiğimiz yerler. Her sene Antalya uğruna buralardan birkaç kere geçiyoruz.

****


Bölüm 3
İncecikten bir kar yağar


Afyon’a yaklaşırken incecikten yağan kar şiddetlendi. Derken bir fırtına-tipi başladı. Göz gözü görmez oldu. Birkaç dakika içinde cam silecekleri çalışamaz hale geliyor. Şoför inip temizliyor, öyle devam ediyorduk. Aksilik bu ya, tam görmediğimiz yerlere gelmiştik. Etrafta çam ağaçları, ormanlar sık sık görülmeye başlamıştı. Uşak’a gece geldik. Kar yağmura çevirmişti, çok yorulmuştuk. Uşak’tan hatırımda kalan çok geniş, etrafı boş arsalarla dolu ışıklı bir yol. “Salihli’de gece kalalım” dedim. Şoför v.s. “olduktan sonra bir ikiyüz kilometre daha gider İzmir’de kalırız” dediler. “Peki” dedik. Uşak'la Salihli arasında bir lokantada yemek yedik. Nefis bir suyu vardı. Salihli-Alaşehir-Turgutlu vs. yi nasıl geçtik haberim yok. Esasen geceleyin Yerköy’ün Benzinlik’ten gece görünüşü gibi her taraf ışıklar içinde. “Herhalde burası Turgutlu’dur. Çok büyük baksana!” diyoruz. Bir de bakıyoruz “Filan köy” imiş… ve şirin binalarda yazılar: “Fişmekan köy Belediyesi” ya da “Her türlü meşrubat-Buzlu bira bulunur” v.s…


Salihli’yi 8-10 kilometre geçince birden uykulu gözlerimizi bir levha açtı. Bu levhada bir ok işareti güneyi gösteriyordu ve üzerinde “Ödemiş” yazıyordu. Eğer bu yol iyi bir yol olsaydı, yarım saat sonra Ödemiş’te olacaktık. Ödemiş’le aramızda sadece Bozdağ ve 30 kilometre kalmıştı. Ama evvela İzmir’e bir selam sarkıtmamız gerekiyordu. İzmir deyince bir dakika duracaksın. Bir dakika ne demek arkadaş! 5 dakika - on dakika - on sene…


**************************

Arkası yarın...

Bölüm 4
Ege sularında bir Yozgat'lı
.