"ZİHİN BAZEN GİDER, BAZEN DE GERİ GELİR."

Yönetmen kardeşler Yağmur ve Durul meğer, doktor ve mühendis imiş. Tahsil terbiye görüp üniversitede başka meslek sahibi olmak üzere eğitim alıp, sonradan yönetmen olmaya karar vermişler.
Bu önemli göründü bana; bir ihtimal memleket gerçeklerinin zorlaması, bir ihtimal ailenin yönlendirmesi sonucu geçerli meslek sahibi olmak ve sonra yine de sinemayı tercih etmek.
Vavien'i gördükten sonra, iyi ki sinemayı tercih etmişler, diye düşündüm.

Senaryoyu Engin Günaydın yazmış; okullu tiyatrocumuz, şimdinin sinema oyuncusu.
Dır dır ediyorum ya arada sırada, "film daha iyi olabilirdi de, ahh, senaryo ahh" diyerekten. Hah! İşte bu defa hiç sözüm yok. Başarılı, tıkır tıkır işleyen, sadece sözünü söyleyen, lafını uzatmayan bir senaryo, Vavien'inki.
Yönetmenlerin meslek değişimini alkışladıktan sonra ikinci bir iyi ki demeliyim, iyi ki senaryo yazmaya başlamış Engin Günaydın.
Kaldı ki, Engin Günaydın'ın oyunculuğunu da çok severim. Hiç şüphesiz, abartılı, karikatürize "Burhan Bey" tiplemesi oyunculuğunun tek tanımlaması olmamalı. O tip, Türk televizyonu sitcomuna ait.
Sinemada daha önce oynadığı nisbeten daha küçük rolleri unutmamalı, oyunculuğu orada gizli.

Madem oyunculara geçtim, Binnur Kaya sırada.
İçinden kaç tane farklı kadın çıkaracak bu oyuncu, acaba? "Yetenekli" tanımı yeterli değil, aklıyla, ruhuyla oynuyor bu kadın. Kocasına olan aşkını ifade ettiği sahne gözümün önünden gitmiyor, oradaki ifadesi, film boyunca sadece telefondaki ses olarak tanıdığımız babasıyla konuşmalarında özetlenen bütün bir hayatın, billurlaşmış özeti gibiydi.

İlker Aksum ve Ercan Kesal kısa rollerinde göz dolduruyorlar. Serra Yılmaz, vekil hanımda bambaşka bir tiplemeyle ışıltılı. Settar Tanrıöğen ise, abi rolünde televizyon dizilerindeki oyunculuğuna duyduğum hayranlığı doğruluyor. Bir de, televizyon aşırı Neşet Ertaş'la karşılıklı saz çaldığı sahne vardı ki, etkileyiciydi, diyeyim.

Müziklere gelince, duyduğunuzda "aa, ne hoş!" diyeceksiniz eminim. Atilla Özdemiroğlu yapmış müzikleri ve çok iyi yapmış.


Filmin sayfasının girişinde, bir an görünüp yok olan bir söz var. Ne olduğunu okuyabilmek için, defalarca sayfayı açıp kapadım.
Diyor ki, "zihin bazen gider, bazen de geri gelir".
İşte, film esasında bunu anlatıyor; zihnin gel-gitleri sırasında yaşananları. Bunu sıradan bir kasabada yaşanan hayata bağlantılandırarak yapıyor. Mutlak kötü, mutlak iyi yok, o kasabada. O kasabada ve aslında hayatta.
Filmin en kötü karakteri Celal diyelim, onun bile pavyondaki Ceylan'a olan aşkı saf, naif sanki.
Diğer yanmdan ezilen, kurban eş Sevilay'ın, yıllarca çok sevdiği kocasından saklı para biriktirmesi, kötü niyet sayılmaz mı?
Peki, annesi öldü mü, kayıp mı belli olmadığı için üzülen, ağlayan delikanlının, kız arkadaşında teselli ararken, hazır kıza sarılmışken üstüne atlamasına ne denir?


Vavien bir kara mizah filmi. Anlattığı, oyunculuğu ve filmdeki hayatın yaşanması, hepsi zekice ve kara mizah.
Bu senenin ve son yılların en iyi filmlerinden.
Kaçırmayın.

Burada filmin sitesi var, aradığınızı ve fazlasını bulacaksınız.

.