PRAG

2005 senesiydi; okullar yeni açılmıştı.

Fü. Hanım telefon etti ve her zamanki nezaketiyle, "biraz damdan düşer gibi olacak, ama benimle Prag'a gelir misin" dedi. Sonra anlattı; uygun fiyata bir tur bulmuş, sevgili kocasıyla gideceklermiş, ancak yeterli süre yokmuş ve kocası devlet memuru olduğu için resmi izin alamıyormuş, vize başvurusu için süre kalmamış. Üstelik de tur fiyatı iki kişi içinmiş, kendisi yanlız gidince çok pahalı olacakmış.
Aman, dedim hiç uğraşmayın, bu teklif benim için piyango gibi oldu, çocukları ayarlarsam tamamdır.

Zaten ondan önceki sene dayım ve eşi Budapeşte'de on ay yaşamışlardı ve bir türlü denk düşürüp gidememiştim, içimde ukteydi, bir de Prag'ı görme fırsatını kaçıramazdım, doğrusu.
Neyse, çocukların okul ve tatil günlerinde kalışı vs. ayarlandı ve hemen vize için evrakımı acenteye ulaştırdım.

Eylü ortasında bir Cumartesi sabahı ikibuçuk saatlik bir uçuşla Prag'a ulaştık. Tur grubu 8-10 kişi idi, rehber hanım bizi alanda karşıladı ve ilk müjdeyi verdi "bugün hava soğuk, 10 derece bekleniyor, şehir turuna çıkmadan bagajınızdan ek giyecek alın". Aman, o da ne!

Neyse, bizdeki karşılığı Sultanahmet, Topkapı, belki biraz Taksim olacak bir "eski şehir" turu yaptık. Meşhur Kale, Karel Köprüsü, Belediye Sarayı meydanı gezildi, meydanda sıcak şarap eşliğinde sosis yenildi, görüntüye alışmaya ve tanımaya çalışarak, seyir bakıldı.
Sonra, küçük grubumuz şehirdeki çeşitli otellere dağıtıldı, bizimki şehir merkezindeki küçük tarihi otellerden bir olmadığı için Fü. Hanım biraz bozuk attı.
Yerleştik, dinlendik biraz ve çıkıp yürüyerek "New Town"a gittik. Bir avlu içinde çok hoş bir cafe bulduk ki hiç turistik değildi. Yemek yedik ve yine Karel Köprüsünden geçerek, yürüyerek otele döndük.
Bu arada, biz tam köprünün başında iken, hemen yanıbaşımzda nehirden havai fişek atılmaya başladı. Sanki üzerimize ışıktan bir sağanak yağıyordu, olağanüstü güzellikteydi.

Pazar sabahı hava daha ılıktı, güneş vardı.
Kahvaltıdan sonra, Petrin Parkı'na gittik, Ukrayna'daki bir köyden taşınmış, tamamen tahtadan yapılmış Aziz Mikhail kilisesine baktık. Sonra gözlem kulesine çıktık, şehri kuşbakışı seyrettik. Yanlış anlamayın iki-üç kat değil, metrelerce tırmandık, çünkü bu kule Eyfel Kulesi model alınarak yapılmış, onun küçüğü.
Oradan yürüyerek şehri indik. Mucha'nın bir retrospektif sergisini gezdik. Tarzına, posterlerine hayran kaldık.
Akşamüstüne doğru, Küçük Mahallede Campa adası tarafında bir lokantada nehir kenarında şahane biralar içip, yorgunluğumuzu giderdik.
Eh, artık otele dönüp dinlenme zamanı geldi.

Pazartesi sabahı şehir dışı planımız var: Kahvaltıdan sonra, metroyla otobüs terminaline gidip, Karlovy Vary otobüsüne bindik. Yolculuk 2,5 sat sürdü, böylece biraz da Çek kırlarını gördük.
Karlovy Vary küçük bir şehir; kaplıcalarıyla meşhur. Ana cadde üzerinde 7-8 tane içme, kaplıca, otel var. Bir küçük dağın eteklerinde, oraya teleferikle çıkılıyor. Ancak bizim vaktimiz kısıtlı, sadece 2,5 saatimiz var, sonra yine dönüş yolu.
Akşam ünlü Laterna Magica'da "Arganotlar" gösterisine biletimiz var. Çok beğeniyoruz.
Gece otelde yorgunluktan uyuyup kalıyoruz.

Salı Prag'ta son günümüz, akşam dönüyoruz. Kahvaltıdan sonra bavulumuzu toplatıp otele emanet ediyoruz ve Müzeye yollanıyoruz. Bu defa hayal kırıklığı, çünkü müzenin tatil günü!
Olsun! Artık şehre karşı hissettiğimiz bir çeşit "solaklık" duygusu geçti. Nerede ne var hatırlıyoruz, yönümüzü rahat buluyoruz. Dolayısyla uçak vaktine dek rahatça dolaşıp, keşiflere devam edebiliriz.

Keşke, daha çok vaktimiz olsaydı.
Dönüyoruz, oysa, yapacak ne çok şey kaldı geride:
Saat Kulesi tamirdeydi, onun örtüsüz halini görmedik, bir kilisede klasik müzik konseri dinlemedik, Yahudi Mezarlığını gezemedik, meşhur kafelerinden birinde (Burada Kafka oturdu!) uzun uzun oturamadık, Evropa Otelinin meydana nazır barında bir kadeh içki içemedik, bir opera dinleyemedik.

Bakalım, belki yine geliriz.
Ben Prag'ı çok sevdim; keyfim yerinde, huzurlu bir keşif olduğu için, belki de.
Ben Fü. Hanımla seyahat etmeyi çok sevdim; tam kafama göre bir yol arkadaşı olduğu, birlikte güzel vakit geçirdiğimiz için, kesinlikle.

Bence, Prag görülmeli. Bazısı biraz tiyatro dekoru hissi aldığını söylüyor, bence değil. Tüm tarihi yaşanmışlığı bu kadar içiçe ve katmanlar halinde barındıran ve "şehir" olmayı başarmış bir kent az bulunur.

Hem biz böyle elimizde kitap, çalışıp notlar alıp, turu sadece yer değiştirme aracı olarak kullanıp, merakımıza göre yön alıp, pek çok yere daha gidebiliriz. Ki, planlarımız var ve şimdilik gizli!

Çek besteci B. Smetana'nın "Vatanım" başlıklı senfonik şiir serisinin en sevdiğim bölümü olan "Moldau" yu ekledim tepeye, yazıyı okurken dinlemeniz için.