Geçen hafta bu vakitler henüz Ankara'daydım; kızımın yeni taşındığı evde işler güçler, dolapta yedeklenecek yemek yapmalarla meşguldüm.
İşler biraz yoluna girip, nefes alacak bir iki saat bulduğumda, ya Ankara'nın güzel gün batımlarını seyrettim, ya da sonbaharının renklerini...
Bu arada bir yandan da, kızımın yaşadığı mahalleyi tanımaya, yolları öğrenmeye çalışıyorum.
Teyzeme nasıl gider gelirim kısmını kavradım, gibi.
Mahallenin bol ağaçlı yürüme yolları ve parkları diğer ilgi alanım.
Bu defa, yakınlarda büyük bir park olduğunu keşfettim, adı Uğur Mumcu Parkı.
Parka uzunca ağaçlı bir yoldan geçilerek ulaşılıyor. Yolun sonunda geniş bir alana yayılmış olan büyükçe bir havuz, oturma yerleri, tahta masalar, küçük bir anfitiyatro, toplanma yerleri, gözlem kulesi var.
Havuzun etrafındaki büyük söğütleri seyrettim, bir iki fotoğraf çektim. O sırada yürüyüş yapan iki beyden biri sordu "papağan mı gördünüz?" Ben şaşkın şaşkın bakınca, "bu ağaçlarda zaman zaman papağan oluyormuş, onların fotoğrafını çekiyorlar" diye açıkladı durumu.
Hayır, ben sadece tombul ve uzun kuyruklu saksağanlar görmüştüm, oysa ki! Kısmet gelecek sefere, artık.
Dönüşte eve daha yakın küçük parkta üstteki güzelliklere baktım bir süre.
Alev alev yanıyorlar değil mi?
