AT KESTANESİ

Yağmur, rüzgar derken Eylül bitti ve sonunda mahallemizin at kestaneleri, cevizleri olgunlaştı. Bunun sonucunda bugünlerde, sabah yürüyüşlerimde tepemden pat pat birşeyler yağmaya başladı.

Cevizlerin belalısı, kargalar. Gagalarındaki -artık, bir biçimde kopardıkları mı desem veya daha önceden zulaladıkları mı nedir- cevizleri yukardan bir yerden pike yaparak çaat yolun ortasına bırakıveriyorlar. Sonra da başına geçip içini bir güzel yiyorlar. Eh, bu tepeden sallama işlemi sırasında ceviz sekermiş, boş bulunup çıkan sesten havaya sıçrarmışsınız, o size kalmış.

Diğer pat-küt seslerinin kaynağı at kestaneleri. Baharda, şamdan şeklinde açmış çiçeklerine bayıldığım at kestaneleri, tohumları olgunlaşınca, kendilerini aşağı bırakıveriyorlar.
Ekşi sözlüğe bakarsanız, yerlere düşen tohumlar cephanesini yedekleyip dövüşe başlayan oğlan çocuklarının hazinesi haline geliyormuş, kızlar da dikenli dış kabuğunu taşlı yüzük yerine kullanırlarmış.

Yaşlı teyzelerin kestaneleri toplayıp, kabuklarını soyup, içlerini kaynatıp, püre yaptıklarını, ağrısı geçsin diye, bu lapayı bir tülbentin içinde dizlerine bağladıklarını duymuştum. O vakit, yok artık, neler demiştim.
Şimdi bakıyorum ki, at kestanesi/aesculus hippocastanum, şifalı bitkilerdenmiş. Zehirli olacak kadar acı tadı nedeniyle insanların yiyemediği tohumlar, özellikle toplardamarlarla ilgili sıkıntılarda kullanılırmış, iltihapları kuruturmuş, öksürüğe iyi gelirmiş...
Siz yine de kendikendinize tedaviye kalkmayın, bunu homeopati uzmanlarına bırakın.
Sevgili ağacımın tohumlarının güzelleşmek, kırışıkları gidermek için de kullanıldığını ekleyeyim.

Kendisinden çok şey öğrendiğim bir iyi insan, sonbaharda ağaçlık yerlerde, korularda gezmeye çıktığında, cebini at kestanesi tohumlarıyla doldurur, sonra bunları bizlere dağıtırdı.
O söylemedi; uğura, nazara inanmazdı. İki sene önce bir arkadaşımdan öğrendim, meğer bu tohumların uğur getirdiğine inanılırmış.
Geçen sene, bir avuç meyveyi evin çeşitli yerlerinde saklamıştım.
Zamanı geldi. Onları tek tek toprağa, kök salabilecekleri yerlere bırakıyorum, evdeki yerlerine yenilerini, bu senenin meyvelerini koyuyorum.

.