süt içtim dilim yandı amanın ammannın...

yanmadı.
sadece makaron kutusunu yere düşürdüm, bilin bakalım ne oldu? makaronlar kırıldı.
kutusu değil. ona bişeycik olmadı, bizzat makaronlar çat çat kırılıverdi.
kırılır mı makaron demeyin, kırıldı pekala. esası çırpılmış yumurta beyazı değil mi?
ondan olsa gerek...


sonra tee nazilli'den ipek hanım'ın çiftliğinden gelme ekşi mayayla dün gece ekmek hamuru yoğurdum. sabah baktım, kocaman kabarmış.
pişirmek için kaba alırken, hamur çok gelecek, taşmasın diye iki kaba böldüm. akşam pişiririm diye fırının içinde bıraktım. taşmak ne kelime öylece kalakaldılar.
oysa sabah ne çok kabarmışlardı, daha fazla kabarsın diye tamah ettim, kabarmış hamuru boşa beklettim.
sabah pişirmeliymişim demek ki...


türlü pişiriverdim, yaz türlüsü. hemen bir öğün yemelik kadar.
bir patlıcan, bir kırmızı biber, sekiz on tane bamya, sekiz on tane taze fasulye, dört beş yeşil biber, bir kuru soğan, iki patates, o kadar.
kabak da olurdu evet, ama elde yoktu ne yazık.
haa evet, en son ateşten almadan beş dakika önce de bir domates, kabuğu soyulmuş, küçük doğranmış.
tadı lezzetlidir diye tahmin ediyorum. henüz yiyen olmadı, çocuklar arkadaşlarıyla gezmedeler.


öğlende dışarıda işim vardı. işin kapsamını genişlettim, sıcakta bir uzun yol yürüdüm, yürüdük daha doğrusu. üstelik o kadar yol boşa yürünmüş oldu, gidilen yerden eli boş dönüldü.
helak oldum, su sızdıran testi gibiydim büroya döndüğümde.
öğrenmiş olsam keşke, öğlen sıcağında iş peşinde koşmanın kimseye faydası yok.


bu bahtsız bedevi halim bitsin istiyorum.
elimi attığım iş yolunda gitsin istiyorum.
hımmm, esinti çıktı şimdi.
belki...

bunlar pembe domatesler. nazilli'den geldiler.
olgunlaşsınlar diye mutfak masasının üstünde oturdular bugün.
kızarmalarını an be an seyredebilirsiniz, öyle güzeller.
.