Geçen hafta ortası, karşıya geçtiğim gün,
İstiklal Caddesindeyim, Tünel'den Taksim'e doğru yürüyorum,
Etrafa bakınıyorum, çevremdeki sesleri algılamaya çalışıyorum,
Otuzlu yaşlarında iki erkeğin yanlarından geçiyorum, o sırada birisi telefonda konuşuyor,
"Tamam bebişim" diyor "sen merak etme" dediğini duyar gibi oluyorum, devamını anlamıyorum, "geç kalabilirim" gibi bir şey mi dedi,
O sırada önüme birileri çıkıyor, biraz yavaşlıyorum, az önce yanından geçtiğim genç erkeklerin konuşmaları yeniden kulağıma çalınıyor,
Birisi "arkadaşa haber verdim merak etmesin" diyor,
Öbürü soruyor "kız arkadaşın mı",
Cevap geliyor " yoo değil, nereden çıktı?"
İlk soruyu soran cevabını yoruma dayalı olarak veriyor "konuşurken bebişim dedin"
Bu defa karşıdan kısa bir es ve sonrasında gelen cevap, "e denir yani, bebeğim, bebişim, hep denir"...
Konuşmanın devamını duyamıyorum, yeniden hızlanabildim çünkü.
Aslında bu konuşmayı sadece duydum, bilinçli olarak dinlemedim.
Sonra vapurda karşıya geçerken, günün muhasebesi saatinde aklıma geldi.
Bir kaç gündür bu konuşma ve hitap şekli, zihnimin altyazısından geçip duruyor.
Yine benzer hitapla bir konuşma duymuştum, bir kaç sene önce olmalı. *
Yine bir erkek, -hatırladığım kadarıyla dolmuşta, arka sırada oturuyordu- telefonda konuşurken karşısındakine "bebişim, tatlım" demiş ve konuşmayı "tamam Ahmet abi" diyerek tamamlamıştı.
O vakit yine şaşırmış ve bu hitap üzerinde uzun uzun düşünmüştüm.
Aklımda kaldığına göre, bu konuyu blogda yazmış olmalıyım, ama o yazıyı bulamadım.
Yazıyı ararken girdiğim başka sayfalarda okuduklarım arasında karşısındaki kadına "bebişim" diyen erkeklerin "kıro" olduğunu yazanlar bile vardı.
Böyle erkek bir sonraki aşamada "canımcım" bile dermiş ki, aman aman...
Gerçi, genç kızlar sadece erkek arkadaşlarıyla değil, kendi aralarında konuşurken bol bol "abi yaa" diyorlar son senelerde.
Bir erkeğin bebişim demesi de bunun bir başka versiyonu olarak tanımlanabilir. (mi, acaba?)
Şimdi nasıl bir yorumla yazıyı tamamlayacağımı hiç bilemedim.
Fikri olan?
* Yukarıdaki bir yazı hatırlama ve onu bulamama konusu için not:
Yayının ertesi günü Şulem "aradığın eski post bu olmasın?" notuyla bir yazımın linkini gönderdi; "Tatlım Kimdir, Kime Denir?".
Buradan çıkardığım iki sonuç var. Birincisi o hatırladığım "bebiş"li konuşmayı yazmamışım herhalde, ikincisi arada bazı kelimelerin kullanılışına takıyorum anlaşılan.
Tabii bir de anne babaların çocuklarına "annecim" "babacım" demeleri var ki, onu duyduğumda sinirimin zıplaması, açık ara hepsinin önünde.
yüksek sesle güldüm, çünkü bu bebişim sözü benim dilime çok dolanmıştı blog yazarken okuruma hitap ederken!!!! Ama bir sor nerden dolandı diye. Edebi bir dayanağı var. Tabii. :D . Okuduğum bir romanda belalı bir adam muhattap olduğu masum vatandaşa böyle hitap ediyordu. Ve gerçekten onun ağzından çıkarken tüyler üperticiydi. Romanı yazarın bu başarısını kıskanmış ve derhal bebişim sözcüğüne el koymuştum.
YanıtlaSilSevgili Yazarımız Küçük Joe Hanımefendi (Namı-ı diğer Bebişim) :))
SilŞimdi sen böyle yazınca ben de güldüm. Denk gelmemişim sanıyorum "bebişim" hitaplı yazılarına.
Doğrusu iyi fikirmiş, kötü adamın ağzına çocuksu bir sözü sakız etmek. :)
Ahaha bebişim yaaa :)
YanıtlaSilFunda anlatmıştı, 12 Eylül sonrası bir çift şehirlerarası gidiyorlarmış kendi arabalarıyla, solcu takılan bir çiftmiş. Önlerini polis kesmiş, kimlik istemiş. Adamın eli ayağına dolanmış, aksilik bu ya kadın kimliğini evde unutmuş. Adam telaştan kekeleyerek "Memur bey, arkadaş karım olur" demiş. Ahaha çok gülmüştüm duyduğumda, bebişimden bir nebze iyi ama :)
Evet ya Leylakcığım,
SilBizim lise yıllarından başlayıp, üniversite yıllarımızı esir alan bir "arkadaş" muhabbeti vardı. Belki de olgusu demeli, o yıllardaki "ilerici" kesimin aslında bir yandan halen "tutucu" olduklarını da esir alan.
Fakat bu hikaye iyiymiş gerçekten. :))
Yani böyle vıcık vıcık vıcık anlamı olmayan bir hitap bence.
YanıtlaSilHitapların veya başka bazı sözlerin toplumdaki yayılışlarının nasıl olduğu uzmanlarının konusu aslında.
SilBizimki, kişisel görüşler filan sadece. :)
İkisini de (bebişim abiiii) kullanmayan ve kullanmaya kalkanı da “dur orda” diye uyaran biri olarak :))))) tatlım derim, şekerim derim, aşırı sevdiğime hayatım bitanem dediğim de olmuştur nadir de olsa.. Bir de “kııııız” diyenlere acaip sinir olurum, bir arkadaşım inadına diyor beni deli ediyordu çünkü rengim falan değişiyormuş sinirden :))) Eşimle birbirimize sweetie deriz çünkü ilk zamanlar birbirimizin ismini tam telaffuz edemiyorduk :))) herkes de bize sweeties diye takılır, benim galiba şekerli şeylerle sevgi duygusu arasında bilinçaltı bir bağım var.
YanıtlaSilŞimdi bak olana! :))
SilO arayıp bulamadığım yazı ortaya çıktı ya, orada aslında "tatlım"a takmışım, o vakitler.
Sanırım, her hitap sözcüğü, söyleyen ve karşısındaki bağlamında farklılaşıyor. Belki o nedenle sosyetik cadde kızlarının "bebiş" demesini yadırgamıyoruz ama bunu bir erkek diğerine söylerse bağlantı kuramamak nedeniyle yadırgıyoruz.
Mesela, bir arkadaşım "kııız" der, o kadar tatlı söyler ki, sinir olmak hiç aklıma gelmez. :))
Çok sevdiğin bir yakınına karşı tarafta kabul ettiyse bebeğim, tatlım denir de önüne gelene böyle hitap edenlere sinir oluyorum. bir çeşit İstanbul şımarıklılığı da bence. oralara gelince çok duyuyorum bende. bizim küçük kasaba da gençler abi, kanka, lan , aga daha çok kullanılan. bunlara da çok sinir oluyorum. hitap etme, konuşma adabı bitmiş bizde
YanıtlaSilMuhtemelen, "bebişim" hitabının başlangıcı bizim cadde genç kızlarına dayanıyordur. Bu sadece bir tahmin. :)) Dolayısıyla "şımarıklık" tanımlaması konuya uyuyor.
SilKanka hatta kısaltılmış haliyle kank da çok duyduğum sözcükler.
Bu hitaplar şimdi bize uzak gelse de, her neslin, dönemin böyle dile pelesenk olmuş ifadeleri oluyor, gençler bir süre kullanıyor, sonra yenileri geliyor.
Asıl önemlisi toplumu etkileyen noktalarda olanların düzgün konuşmaktan ve ifade etmekten şaşmamaları bence. :)
hahah ben bebişimden sonraki ahmet abiye daha çok güldüm sanırım :) yok valla, bana herhangi bir erkek-kız arkadaşımın böyle hitap edilmesinden hoşlanmazdım sanırım. hatta bizim akrabalardan birinin çocuk ve yeğenlere de sürekli bebişim demesine bile takık bir insanım ben :P başka sevgi sözcüğü mü kalmadı ayol :)
YanıtlaSilŞulem, aslında biz burada kendi aramızda söyleşiyoruz. Belki, bir zaman sonra toplum bilimciler, dil bilimciler bilimsel inceleme ve araştırma yaparlar ve tarihe o şekilde kayıt düşülür. Kim bilir, o hitap kaymaları filan aslında nelerin göstergeleridir? Değil mi? :)
SilHiç kullanmam, yerli yersiz kullanılmasından da çok hoşlanmam aslında. Ama hadi kullanıyorsun, Ahmet abiye de "bebişim" demezsin yani🙃🤦♀️
YanıtlaSilİşte! İnsanlar bazı şeyleri nasıl da düşünmeden ve bulundukları ortamdan etkilenerek yapıyorlarsa...
SilBu söyleyişlerin bir kısmına sebep o etkilenmeler, belki de. :)
Bebişim sözü bana da pedofili çağrışımı yapıyor:))) oldum olsa sevmiyorum. Şule'nin dediği gibi hitap mı yok başka diyesim var. İstiklal caddesinde yürümeyi çok seviyorum ama ben de orada gençleri özellikleri çiftleri inceliyorum nasıl konuşup nelere gülüyorlar birbirlerine nasıl davranıyorlar diye.
YanıtlaSilKelebekciğim,
Sil"Bebek" aslında başlı başına küçük sevimli bir canlıyı anlatıyor, ya da belki genç bir kızı. :) Onu "bebiş" haline getirmek, yine bir minik insana hitap içince olabilecek bir ifade. Oradan yola çıkıp her insan evladına "bebiş" demek epey sakil bir durum. :)
Gel gör ki, hitapları zapt-ı rapta almak da olacak iş değil, pek güç.
Ya ben bir de mağazalardaki satış görevlisi arkadaşların "canım"lı seslenişlerini konuşalım istiyorum. Bir tek ben de mi göz devirip ters ters bakma tapkisi ile karşılanıyor bu seslenişler? Hiç sanmıyorum. Bence sen bile buna dayanamıyorsundur :P Di mi bebişim :P
YanıtlaSilŞöyle toptancı bir cevabım var tüm bu densizliklere, ekonomideki yüksek enflasyon yıllarında başlayan bir takım toplumsal aşınmalar yaşıyoruz. Her şey öylesine hızla aşınıyor ve değişiyor ki pek çok saçmalığa budur sebep diye düşünüyorum; hızlı değişim ve aşınma sonucu hızlı kültürsüzleşme...
SilDedi, bebiş! :))
Bebişim deyip deyip "Ahmet Abi" diye kapatmasına o kadar çok güldüm ki hiç beklemiyordum:) Erkekten erkeğe söyleyeni hiç duymadım. Çevremde de pek duymam aslında. Bir arkadaşım karısına kullanıyor yalnız, biraz samimiyetsiz geliyor bana da:) Ama yine de kaba sözler söylenmesinden iyidir bu hitaplar diye düşünüyorum:)
YanıtlaSilSöylüyorlar Sezerciğim, duydu bu kulaklar! :))
SilAslında haklısın, kaba sözler yerine herkes sevgi pıtırcığı sözler söylesin, varsın biraz saçma olsun. :)
Bebişim bana da pek hoş gelmez, erkekler arası duymadım hiç. Kanka ,kanka diyip durur benimkiler.
YanıtlaSilBebişim Ahmet abi efsaneymiş:))
Kadınlar kaba hitaplarla konuşmaya alıştıkça, erkekler de ''kibar'' kelimelere abanıyorlardır belki de, kimbilir.
Evet kanka diğer fenomen hitap! :)
SilCinsler arasında eşitlik yanlış mı anlaşıldı dersin? Böyle kaymalar olduğuna göre! :))
Bir de televizyonlardaki "gerçekten" kelimesi var ki eşimle sinir oluyoruz bir dikkat edin o kadar çok kullanılıyor ki. Hülya
YanıtlaSilDoğru söylediniz, "gerçekten" çok kullanılıyor.
SilBir de "yani" deyip kesmek var; söylenen sözü onaylamak maksatlı kullanıyorlar sanırım, ama, anlamının dışında bir kullanım oluyor.
Ay koptum! Bebişimden Ahmet abiye geçiş pembe bulutlardan betona çakılmak gibi bir şey oldu yarabbi!!!:D (Leylak Dalı'nın hikayeye de ayrı patladım) Yalnız o annecim babacımlar da beni benden alıyor. Gönlümden koptu, ben de bir iki favorimi yazayım: canısı ve aşkito. Kızmazsınız di mi bebişim ekmekçikızım? :)))
YanıtlaSilRica ederim Neslihancığım, neden kızayım bebişim? :))
YanıtlaSilEvet evet, canısı ve aşkito da var ve hatta kocişim de var! :)))
Aklıma Müge Anlı'nın erkek erkeğe mesajlaşmada kalpli, öpücüklü mesajlar atmasın diye isyan ettiği bir video geldi :))
YanıtlaSilBulursam bakayım videoya. :))
Sil