GEÇMİŞTEN BUGÜNE

Tam yedi sene olmuş, Karadeniz yolculuğunu yapalı.
Çocuklar küçüktü, nereye kadar gidebileceğimizden pek emin değildik.
Hep yaptığımız gibi, hadi, deyip yola koyulduk ve çok güzel anılar kalan bir gezi oldu.

""
Yolculuk 29 Temmuz'da başladı.

Istanbuldan hareketimizden 9 saat sonra Yeşilırmak vadisinden, Tosya'dan geçerek Samsun'a ulaştık.

Ertesi gün Samsun’u gezdik, eski evimizi bulana kadar oldukça zorlandım.
Ben liseyi Samsun'da okumuştum; malum memur çocukluğu hali. Şehir çok büyümüş ve aradan 20 sene geçmis. Galiba bulmakta zorlanmamda, ikinci neden daha önemli olsa gerek!
Öğleden sonra Samsun’da denize girdik, tipik dalgalı Karadenizdi, eğlenceliydi.

Ertesi sabah yola çıkarken hedefimiz Trabzon’a ulaşmaktı.
Nemli ve sıcak bir gündü, yolculuk yorucu geçti.
Gece dinlendik , ertesi sabah sehri gezmeye başladık.
Tarihi özellikleri olan çok güzel kurulmus bir şehir, Trabzon. Hayran kaldım.


O gün öğleden sonra hava bozmaya, yağmur yağmaya başladı ve Sümela'ya birkaçyüz metre yürüme ve tırmanma mesafesi kalana dek yakınlaşmamıza rağmen ulaşıp, göremedik.

Yola devam edip, akşama yine yağmurlar arasında Ayder yaylasına ulaştık.

Ayder Rize’den sonra Kaçkarlara doğru Fırtına Vadisi geçilip, tepelere doğru döne döne ulaşılan olağanüstü güzellikte bir yayla! Küçük bir kaplıcası var.

O geceyi , ertesi günü orada, Kuşpuni Pansiyonda geçirdik.
Daha yukarılara doğru küçük tırmanışlar yaptık, dağ havası soluduk, henüz erimemiş adeta çığ görünümünde kar yığınları gördük.
Kuşpuni'de nefis lezzetli kaymaklar, tazecik mısır ekmekleri, benekli alabalıklar, mis kokulu mıhlamalar yedik.
Sonunda, buralara yine ve donanımlı olarak gelip zirvedeki göllere çikmaya karar vererek, dönüs yoluna koyulduk.

Dönüş dediysem buralara kadar gelip Sarp sınırına dokunmamak olmaz, sahil yolunu sonuna kadar bitirdik. Sınırda, arkada Gürcistan gözüken bir fotograf çekip, sonra gerçekten dönüşe başladık.

O gün şiddetli yağmur ve fırtına altında Giresun’a kadar gelebildik. Geceyi orada geçirdik.

Ertesi gün Sinop’a doğru yola koyulduk, yağmur sonunda dindi; sakin ve küçük bir şehir bizi karşıladı.
Sonraki gün ve gece orada bir tatil otelinde kaldık, denize girdik, uzun yolculuğun yorgunluğunu biraz attık.

6 Ağustos günü İnebolu, Kastamonu üzerinden Küre dağlarını aşıp, Safranbolu'ya bir selam vererek, evimize ulastik.

Böylece 9 günde tam 2850 km yol teperek, şarkılar dinleyip söyleyerek, çocukların da çok eğlendiği, tadı damağımızda kalan bir yolculuk yapmış olduk.

"""

diyerek, bir yakınıma gezi sonrası anılarımı anlatmışım mektubumda.

Şimdi bir haftalığına başka bir yolculuk var sırada.

İçimde bir his, güzel zevkli bir tatil olacak diyor; sevdiğim bir yere gidiyorum.

Gelince anlatacağım tabii ki, yine de bilin bakalım neresi acaba?