GÖKKUŞAĞI ve DOLUNAY

Geçen hafta iki gün yağmur yağdı, hatırlarsanız.
Hatırlarsanız diyorum, çünkü, bugünkü havaya bakarsanız o yağmurları hiç olmamış sayabiliriz.
Neyse, muradım yağmuru değil de uzun aradan sonra gördüğüm gökkuşağını anlatmak.
Ne yazık ki, yanımda fotoğraf makinem yoktu. Deniz otobüsünde olduğum için cep telefonumu açamadım.
Deniz otobüsü Bostancı'dan Kabataş'a doğru yol alıyordu. Sabah erken saatlerde parlak bir güneş varken, iki saat sonra yerini yağmur serpiştirirken, bulutların arasından çıkmaya çalışan güneş aldı.
Yarı parlak, yarı kırık ışıklı havada, tam Fenerbahçe Burnunun arkasından kocaman bir gökkuşağı belirdi.
Biz ona doğru yaklaşırken git gide büyüdü, büyüdü.
Hah! Olmadı tabii ki, altından geçip cennete ulaşamadık, cinsiyet değiştiremedik!
Olsun! Çok güzeldi, canlı bir varlık gibiydi.
Size gördüğüm manzarayı tanımlamama yardımcı olması için bir fotoğraf ekledim.
Yukardaki fotoğraftaki sol tarafı görünen bir gökkuşağı. Benimki yarım daireydi, kocamandı.



Bu gece dolunay var; ay dede pasparlak gökyüzünde gülümsüyor.
Tembellik ettim, bu gece fotoğraf çekmedim.
Bu gördüğünüz, bu yaz Temmuz başında oğlumun çektiği dolunay fotoğrafı.
O fotoğraf çekildiğinde önümüzde uzun güzel bir yaz vardı.
Kocca mevsim geçti, gitti.
Bu akşamki dolunay güz mevsiminin ilk dolunayı.

Derler ki, en parlak mehtap, en güzel dolunay Eylül'de olur.
Havada rutubetin oluşturduğu pus az olduğundan, belki.
Yazın sıcaklarının bunaltısı olmadan, kışın soğuklarının eve kapanma telaşı olmadan gökyüzünün en rahat seyredildiği zaman olduğundan, belki de.
Ya da, astronomik olarak dünya-ay uzaklığı, açıları en uygun durumda olduğundan...
Sebebinizi siz seçin.
Sonra da senenin en güzel mehtabının keyfini çıkarın.

Mor Koyun söyleyince, moon cake neymiş, yapabilir miyim diye araştırdım. Doğrusu aynısını yapmak mümkün değil, yerel özellikler taşıyor.
Çin kültüründe moon cake yenen romantik festivalin özel yeri var. Buradan bakın isterseniz.