MİS MİS BONBON ŞEKERİ...

Mis mis bonbon şekeri,
Sütlü, naneli, meyveli,
Şeffaf, kristal taneli,
Mis, bonbon şekeri!

Bilenler hatırladı bu reklam cıngılını, değil mi?
Nerden geldik, yine nostalji mi?
İnanın değil!

Herşey, yarın (artık, bugün olmuş) SBS'ye girecek yeğenimin, akşamüstü "teyze, bana karamela yapar mısın, ama, sert olanından değil, sakız gibi uzayanından, hani şu filmdeki gibi" sorusuyla başladı.
Normal zamanda, tam iki haftadır kaçırdığım ER başlamak üzereyken, bu soruya çeşitli atlatmalı cevaplar dayardım. Ancak, çocuk sınava girecek, beyninin şekere ihtiyacı var, yakıt depolaması lazım!
"Peki, dur bakalım internette, bir tarif bulur muyuz" dedim.
Kısa bir arama ile birşeyler buldumsa da, istenenin "o" olduğundan emin değilim.

Tarif basit:
1 su bardağı toz şekeri çelik tencerede ısıtıp, eriyemeye başlayınca karıştırarak önce 2-3 yemek kaşığı tereyağı ekleyip, yağ eriyene dek çırpıyorsunuz. Sonra da ateşi kapatıp, 1/2 su bardağı çiğ kremayı katıp, bu defa hepsini hallediyorsunuz.

Tamam, yaptık. Şimdi ne yapacağız bunu? Tarifteki eriyiğin nerede kullanılacağının açıklaması yok.
Eserimin tadına bakınca, kafamda şu yukardaki reklam müziği çınlayıverdi.
İşte o!
Butter candy denilen, meğer bir sürü çeşidi olan, benim için çocukluğumdaki tatların en sevdiklerimden biri olan şekerin tadı.

Bizimki, "ben bunu kaşık kaşık yerim" dedi.
"Dur, birazını da donduralım bakalım" dedim. Buz kalıbına yarısını döktük.
Kalanını iki kardeş, annelerinin "bu kadar şeker yemeyin, gece zor uyursunuz" itirazlarından kaçarak tükettiler.

Yarın, kalıptaki şekerlere bitmeden yetişirsem, fotoğrafını ekleyeceğim.
Bu defa çekemezsem, eminim gelecek sefer olacaktır, çok sevdiler.
Yalan söylemeyeyim; sevdik!

O şekerlerden yapılıyormuş, anlaşılan benim radarımdan çıkmışlar.
Burada bakın.