CİN TONİK

Memleketi dışında yaşayan klasik tavırlı İngiliz'in en büyük tutkularından biri, akşamüstleri uzun bardakta cin ve tonik içmekmiş.
Memleketten kasıt Britanya, eski sömürgeler bile bu hesabın dışında.

Neyse!
Konumuz İngilizlerin veya Britanyalıların adetleri değil.
Yarın size bir hikaye anlatacağım. Bugün, ona girizgâh yapıyorum.

Gençliğimizde yabancı orijinli bir şeyler içilecekse, viskiye burun kıvrıldığında, cin tercih edilirdi. İyi konyak her zaman çok pahalıydı. Başka da bir şey yoktu ki. Rakı hep vardı, "Yeni" mi, "Tekirdağ" mı iyidir muhabbetiyle, bir de içmeye kalktığınızda midenizi cayır cayır kavuran ve ertesi gün koca kafa olmanıza sebep olan şarap. O kadar.
İşte nasılsa, cin bilinir ve sevilirdi.
Son zamanlarda o kadar da lafını duymuyorum. İçki seçenekleri arttı da ondan mı, her şeyde olduğu gibi bu işte de moda değişiyor ondan mı, bilemedim şimdi.

Efendim, bilen bilir; bu içki yani cin tonik -aslında kokteyl demek daha doğru galiba- insanı çarpar.
Öööle, boğazı yakmadan limonlu buzlu, kolaycacık tüketilir, ah ne güzel serinletti diye bi tane daha içilir ve sonra da oturuyorsanız oturduğunuz yerde kalırsınız, ayaktaysanız zaten yapacak bi şey yok, geçmiş olsun.

Aa, acaba "cin çarpmış" deyimi bu mevzudan mı ilhamla çıkmıştır?
Hadi bakalım, yarına kadar sınav.
Cevabı bilene hikaye anlatacağım.

.