ŞÖYLE SIKI BİR FİLM OLSA DA SEYRETSEM...

Sabah, çocukları okula gönderdim.
TV'de hava durumuna baktım.
Gazeteye bir bardak çay süresince göz attım.
Sonra, işe gitmek üzere hazırlanmaya başladım.

Bütün bunlardan önceydi.
Perdeleri mi açıyordum, ocağa çay suyunu mu koyuyordum?
"Şöyle sıkı bir film olsa da seyretsem" düşüncesi geçmişti aklımdan.
Kaç zamandır sinemaya gitmedim. Baksanıza son seyrettiğim film Temmuz başında kalmış.
Iıh! Değildi, arada bir-iki başka film oldu. Oldu da yazmadım.

Arada olan varsa onu değil, ama, en son hangisiydi, onu iyi hatırlıyorum. Quentin Tarantino'nun Inglourious Basterds/Soysuzlar Çetesi'ne gitmiştim.

Sinema zevklerine güvendiğim iki yakın arkadaşımın bayıldığı film, beni de bayılttı.
Bayılttı!
İçim daraldı!
Şiddet sahnelerinde nevrim döndü.

Son birkaç filminde Tarantino'ya tahammül edemez oldum. O acayip şiddet merakı, kan-revan görüntüleri ve bundan zevk alır tavrı bana son derece itici geliyor.
Oysa, Christoph Waltz'ın oyununa hayran kalmıştım, Brad Pitt, Diane Kruger, Daniel Brühl de hiç fena değillerdi. Müzikler iyi seçilmişti, özellikle açılıştaki melodi harikaydı. Falan filan, falan filan...
Ama boş!
Tarantino artık ağzıyla kuş tutsa, geçmiş olsun.
Değil mi ki şiddete böylesine aşık, aman, benden uzak dursun.
Milyonlarca hayranı var nasılsa, bana hiç ihtiyacı yok.




Şu güzelim melodiyi es geçemiyorum. Dinleyin lütfen.
.