BÜYÜKLERE MASALLAR

Henüz blog yazmaya başlamadan, sadece blog okuduğum zamanlardan beri hayatımda Elif, Hüthüt Kuşu, Huysuz Soprano... Her yazdığını okuduğum ender blogerlardandır.
Kimi gün bir dünya halini yazar, kimi gün uzayın derinliklerini, derken cinsellik yazar cesaretle tabu olmasına aldırmadan en doğal haliyle, bir bakmışsınız pişirdiği ekmeği anlatmaktadır ya da iki gün önce ağırladığı misafirini, sonra can oğlunu anlatır tüm içtenliğiyle, müzikler seçer zevkle dinlediğimiz.
"Nasıl da kafama uygun yazdıkları, bu ne geniş ilgi alanı, öğrenme ve bildiklerini anlatma azmi" diyerek hayranlıkla okur dururken, öğrendim ki biz meğer aynı ayın aynı günü doğmuşuz! (Eh, aramızdaki bir kaç seneyi zikretmeye değmez herhalde canım! Nedir ki?) Hımm, dedim işte budur, kan çeker gibi, burç çekiyor anlaşılan.

Bir ay önceydi, Elif'in kitabının yayınlanmak üzere olduğu haberi geldi. Yaşasın! dedim. Neler yazdı kimbilir?
Geçen hafta aldım kitabı.
Açtım ve ilk karşıma çıkanı okumaya başladım: "Yaylar ve Oğlaklar", hemen sonra ardından geleni. Dur, dedim kendime, baştan başla! Baştan başladım, duramadım en sondan iki tane okudum. Verdiği enerjiye, düşünce gücünün zenginliğine hayran olarak bir solukta bitirdim, kitabı. Büyükler için yazılmış 17 masalı.

Son masalın son cümlelerinde diyor ki,

"Bir gün şarkı söylerken içi doldu. Kabuslarla, mucizelerle, aşklarla, tanrılar ve tanrıları yok edenlerin hikayeleriyle. Oturdu, hepsini yazdı. Tek elinin işaret parmağıyla. Öbür eli evinde tek kalan kedisinin sıcak başındaydı. Dudaklarında şarkıları."


Aslında o son masalın tümünü buraya almak isterdim. Ya da, aslında tüm kitabı. Öyle sıcak ve kavrayıcı ki!

En iyisi siz alın, okuyun Elif Savaş Felsen'in "Büyükler İçin 17 Masal"ını. Keyfini sürün.

Burada Elif'le yapılmış bir röportaj var, ilginizi çekecektir.

.