hele bi dur, hele bi serin gel hayat!

akşamüstü, sonunda bulduğumuz taksiyle, trafik düğümlerini aşıp eve ulaştığımızda, tek derdimiz "akşam yemeğine sebze çorbası mı yapsak"tı.
kış güneşinde uzunca bir yürüyüş, sakin bir çay keyfi ve ağlayarak seyrettiğimiz güzel bir filmden sonra, başka ne istenir ki?
bilemezdik ki, hayatın başka sürpriz haberleri varmış!


nevzat, merdivenleri silmişti anlaşılan, bahçe girişinde birşeyler yıkıyordu. "iyi akşamlar" dedik, önce selam verdi, sonra haberi;
"gamlı baykuş abla'nın evine hırsız girmiş, ekmekçi abla".


annemle aynı anda "hii!" demişiz. hemen yukarı çıkıp sevgili komşumun kırıldığı için açık duran kapısını çaldık. kırık dökük cümlelerle teselli edip, neler olduğunu sormaya çalıştık.
polis gelmiş, ama onlar parmak izi almıyormuş, olay yeri inceleme ekibi gelecekmiş.
gamlı kuşum ve kocası tedirgin ve şaşkın halde ev içinde dolanarak ekibi ve çilingiri bekliyorlardı.
elden gelen birşey olmamasının çaresizliğiyle, evlerimize dağıldık.
seslerini duyduk; olay yerini incelemeye bi dolu kalabalık adam geldi gitti, sonra kapı tamir edildi.
umarım, hırsızı ve çalınanları bulurlar. elbette, mala gelen cana gelmesin, elbette. ama, insanın evinin hiç tanımadığı birisi tarafından kapısı kırılıp, karıştırılması, özel ve değerli eşyalarının çalınması asab bozucu bir durum.
geçmiş olsun komşum.


tahmin ediyorum ki, mehmet günsür'ü seversin. ben de...
bir de tesadüfleri severim. ondan olacak, "aşk tesadüfleri sever"i yakın buldum kendime. filmden  bir şarkı göndereyim sana, belki biraz teselli verir.
aydınlık yüzlü insan mehmet günsür, bülent ortaçgil'in şahane şarkılarından birini söylüyor:




...aynı anda aynı sessiz geceye doğru içim sıkılıyor demişizdir...
...bostancı dolmuş kuyruğunda sen başta ben en sonda öylece beklemişizdir...
olamaz mı?
olabilir.


burada, aynı şarkıyı sahibinin sesinden bulabilirsiniz, onu da dinleyiniz.
.