Diyelim, mahallede bir yerde eski bir ev yıkıldı ve yerine yeni bir bina yapıldı. Ben, "eskiden burada ne vardı?" sorusuna cevap vermekte zorluk çekiyorum. Uzun süre düşünüyorum, bazen neden sonra hatırlayabiliyorum.
Ya da bazen bir şeylerin yolunda gitmediğini hissedersiniz de neden böyle bir hisse kapıldığınızı pek anlayamazsınız.
Bu adlandırılamayan huzursuzluk, yadırgama hislerine geçen Cumartesi ağacımı görmeye gittiğimde yine kapılmıştım.
Kapılmıştım kapılmasına da hava güneşli, serin bir rüzgar esmekte, kuşlar cıvıldamakta, çiçekler açmış, laleler rengarek... Olumsuz duyguya, düşünceye yer yok o tabloda.
Bu sabah birden dank etti kafama!
Ağacımın çok yakınındaki iki kardeş erguvan yoktu yerlerinde. Eski fotoğraflara ve son çektiğime yeniden, tekrar tekrar büyüterek baktım; yok, yok!
O zaman anladım ancak, "buralara bişey olmuş, ne olmuş, buncağızlar henüz tomurcuklanıyorlar, ondan bu cılız görüntü" düşüncelerimin temeli, o yok olan ağaçlarmış.
Şimdi ilk fırsatta gidip yerlerine bakacağım ve anlamaya çalışacağım; kesildi mi, fırtınada dalı mı kırıldı, ne oldu acaba?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hoşgeldiniz!