....dün gece bir rüya gördüm....

...uzun zamandır ilk kez gördüğüm rüyayı hatırlar gibiyim; bir topluluktaydım, bir davet ya da kokteyl. müzik vardı, dans ediliyordu. ben dans ediyor muydum, birisi dansa kaldırdı mı? hatırlamıyorum.
rüyayı hatırlamak için, o an daha çok rüya sahnesinin gözümün önüne gelmesi lazım ki, ipucunu yakalayıp, rüya bilmecesini çözeyim.


...taksiye uzaktan el ettim. bana doğru yaklaşırken kaldırım kenarına o an parketmiş arabanın şöför kapısı açıldı. açılan kapının benim el ettiğim taksiye sürtünmesine ramak kaldı. inen kadın şöför, taksi şöförüne el kol sallayıp, hışımla kaldırıma yürüdü.
taksiye binince gördüm ki, adamcağız dikkatsiz kadın şöförden gördüğü haksız tepkiden dolayı üzülmüş.
"benim bişey dediğim yoktu ki, şöyle elini kaldırıp pardon deyip geçeceğine, üste çıkıp söyleniyor, bir de..."
aldırmayın, dedim, bu kavgacı insanların asıl dertleri kendileriyle, karşılarına çıkana püskürtüyorlar içindeki öfkeyi"


...meydanda mor bayraklı kadınlar megafonla bildiri okuyorlardı. çevrelerinde bir avuç meraklı onlara bakıyordu.
bakıyordu diyorum, dinlediklerinden emin değilim.
önümde bir teyze yürüyordu, cık cıkladı, başını salladı, belli ki içinden geçenleri söylemek, paylaşmak derdinde. tam da yanından geçiyordum. bana döndü, "sordum, feministlermiş bunlar" dedi. "eskiden böyle miydi, herkes sevgi içindeydi, saygılıydı!"
aklına ne geldi de bunu söyledi, bildiri okuyan feministlerle şimdiki saygısız toplumumuzun ne ilgisi olduğunu düşünüyordu, bilemedim.
"haklısınız" dedim, ihtiyacı olanın onaylanmak olduğunu düşünerek. saygısız ben!

metal heykel, buradan. .